Soczewka fenomenologiczna
Soczewka fenomenologiczna jest kluczowym pojęciem, i zarazem meta-metodą, prakseologii fenomenologicznej. Soczewka fenomenologiczna skupia to, co ontologiczne i to, co ontyczne, egzystencjalne i egzystencyjne, teoretyczne i praktyczne – w sensie Heideggerowskim. Pozwala ona na dokładniejsze ujęcie przedmiotu poddanego analizie – obejrzenie w perspektywie filozoficznej (ontologicznej) i perspektywie nauk szczegółowych (ontycznej). Soczewka fenomenologiczna jest podstawowym instrumentem badawczym w diagnozie i doskonaleniu różnych systemów złożonych. Jako meta-metoda pozwala na ogląd badanego przedmiotu z różnych perspektyw, a zarazem pełni rolę „spoiwa”, które łączy różnorodne czynniki (perspektywy badawcze). Jednym z zastosowań soczewki fenomenologicznej jest jej funkcja porządkująca. Pozwala, np. na porządkowanie dorobku nauki na kontinuum: paradygmat-teoria-koncepcja-zasada-metoda-technika. W rezultacie umożliwia racjonalne prowadzenie zarówno badań systemów społeczno-gospodarczych, jak i usprawnianie ich funkcjonowania. Twórca tej metody używa także określenia "perspektywa fenomenologiczna", które obejmuje większy horyzont czasowy – jest pojęciem zbliżonym do „koła hermeneutycznego”.
Bibliografia[edytuj]
- Bronisław Bombała, Fenomenologia polskiej transformacji, e-Politikon 2012, nr 1