Spójne przywództwo
Spójne przywództwo – holistyczny program wdrożenia kultury zarządzania firmą w oparciu o zrównoważony rozwój człowieka w sferach fizycznej, umysłowej, emocjonalnej i duchowej. To 8-etapowy program rozwoju liderów i wygrywających zespołów w sferze prywatnej i zawodowej oparty na filozofii zrównoważonego rozwoju w sferach: fizycznej, umysłowej, emocjonalnej i duchowej w połączeniu z wellbeing i Q12 Gallupa[1] w trosce o długotrwały stabilny wzrost firmy oraz wspierający pracowników w ich ważnych rolach społecznych (rodzina, społeczność).
Spójne przywództwa ma swoje korzenie w nurtach związanych z psychologią egzystencjonalną[2] Viktora Frankla i integralnym przywództwem (ang. integral leadership) Kena Wilbera. Integralne przywództwo to styl oddziaływania na ludzi z uwzględnieniem indywidualnej charakterystyki danej osoby – ich postaw, wartości, celów, możliwości. Filozofia i program wypracowany na gruncie polskim przez Zofię Dzik i Fundację Humanites[3] jako odpowiedź na jednowymiarowy rozwój liderów w Polsce po transformacji społecznej w 1989 roku.
Przez jednowymiarowy rozwój rozumie się rozwój głównie w sferze umysłowej związany z wykonywaną pracą. W szczególności zaniedbując obszar emocjonalny i duchowy. Jednym z efektów takiego rozwoju jest fakt, iż coraz szersza grupa ludzi radzi sobie dużo lepiej w pracy niż w życiu poza pracą. Jedną z oznak problemu jest poczucie braku sensu i pustka egzystencjonalna współczesnego człowieka. Nie można zmienić czegoś, czego się nie widzi. Warunkiem koniecznym jest wielowymiarowy rozwój człowieka.
Model opracowany na bazie wieloletnich doświadczeń menadżerskich oraz osobistych, a także w oparciu o filozofię przywództwa i wielowymiarowego rozwój człowieka (patrz bibliografia) pokazuje, że taki rozwój daje korzyści zarówo po stronie zawodowej w postaci bardziej zaangażowanego człowieka o wyższym poziomie samomotywacji (bardziej efektywni pracownicy, o większej satysfakcji z pracy i dużo mniejszej absencji – nawet do 40%)[4], jak również po stronie prywatnej sprawiając, że człowiek ten czuje się bardziej spełniony i jest również lepszym rodzicem, małżonkiem, partnerem i członkiem społeczności.
Model oparty jest na założeniu, że aby rozwijać innych trzeba najpierw rozwijać siebie i to we wszystkich sferach (fizycznej, umysłowej, emocjonalnej i duchowej). To my jesteśmy ograniczeniem rozwoju naszych najbliższych. A w pracy to poziom rozwoju lidera wyznacza maksymalny poziom rozwoju organizacji. Aby organizacja mogła się rozwinąć musi się rozwinąć również jej lider.
Wyróżniamy 8 kroków modelu, których celem jest „wyrównanie” poziomu rozwoju poza rozwojem umysłowym również w sferze fizycznej, umysłowej, emocjonalnej i duchowej:
- Samoświadomość
- Wartości
- Ciało
- Emocje
- Relacje
- Życie
- Talent
- Rozwój
Model Spójnego Przywództwa jest powiązany z Modelem Długoterminowego zwrotu z inwestycji w kapitał ludzki[3].
- ↑ Tom Rath: Wellbeing. The five essential elements. New York: Gallup Press, 2010. ISBN 978-1-59562-040-8.
- ↑ Wiktor Frankl: Człowiek w poszukiwaniu sensu. Warszawa: Czarna Owca, 2008. ISBN 978-83-7554-125-0.
- ↑ 3,0 3,1 Zofia Dzik. Kierunek Spójne Przywództwo. „THINK TANK MAGAZYN”, s. 102–110, wiosna 2015. Warszawa: Ośrodek Dialogu i Analiz THINK TANK.
- ↑ Gretchen Spreitzer, Christine Porath, Creating Sustainable Performance, Harvard Business Review 2012.
Bibliografia[edytuj]
- Zofia Dzik: Kierunek Spójne Przywództwo. THINK TANK MAGAZYN s. 102–110, wiosna 2015
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
