Udary i wypadki kolejowe Charlesa Dickensa
Udary i wypadki kolejowe Charlesa Dickensa – Charles Dickens doświadczył dwóch udarów oraz jednej katastrofy kolejowej, które to wydarzenia miały wpływ na jego życie i twórczość.
Udary[edytuj]
Pierwszy udar mózgu Dickens przeżył 18 kwietnia 1869 w Chester, podczas podróży z odczytami po Anglii, Szkocji i Irlandii[1]. 22 kwietnia 1869 zemdlał w Preston i lekarz nakazał mu przerwać tę podróż[2].
Drugiego udaru Dickens doświadczył 8 czerwca 1870 w swoim domu w Gads Hill Place, po całodziennej pracy nad powieścią „Tajemnica Edwina Drooda”. Nie odzyskał przytomności i zmarł dnia następnego.
Wypadki kolejowe[edytuj]
Dickens uczestniczył tylko w jednym wypadku kolejowym. 9 czerwca 1865, wracając z Paryża wraz z Ellen Ternan został ofiarą katastrofy kolejowej w Staplehurst, w której siedem pierwszych wagonów spadło z żelaznego mostu, który był wówczas w naprawie. Jedynym wagon pozostałym na torze był wagon pierwszej klasy, którym podróżował Dickens. Opuszczając wagon zorientował się, że zostawił w nim rękopis powieści „Nasz wspólny przyjaciel” i wrócił się do wagonu po niego. Doświadczenie z katastrofy w Staplehurst oraz informacje o katastrofie w tunelu Clayton wykorzystał później pisząc opowiadania „The Signal-Man”[3].
Zobacz też[edytuj]
- ↑ Claire Tomalin: Charles Dickens: A Life. 2011, s. 377.
- ↑ Peter Ackroy: Dickens. Londyn: Sinclar-Stevenson, 1990, s. 1043–1044. ISBN 1-85619-000-5.
- ↑ Peter Ackroy: Dickens. Londyn: Sinclar-Stevenson, 1990, s. 959–961. ISBN 1-85619-000-5.
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
