Ukraiński rapsod
| ||
| Gatunek | film fabularny, film dokumentalny | |
| Rok produkcji | 2012 | |
| Data premiery | 7-02-2012 | |
| Kraj produkcji |  Polska
| |
| Język | polski | |
| Reżyseria | Dariusz Marek Srzednicki | |
| Scenariusz | Dariusz Marek Srzednicki | |
| Główne role | Agnieszka Cieślewicz, Radosław Kalkowski, Bogdan Masny, Elżbieta Masna | |
| Muzyka | Bartosz Socha | |
| Zdjęcia | Jarosław Kubisztal | |
| Scenografia | Marek Kosobudzki, Andrzej Halikowski | |
| Kostiumy | Ilona Halikowska | |
| Montaż | Maciej Magryś | |
| Produkcja | Andrzej Halikowski | |
| Wytwórnia | Cinema Factory | |
Ukraiński rapsod – polski film fabularno-dokumentalny poświęcony tragicznym wydarzeniom z lat czterdziestych, zwanych "rzezią wołyńską". Jako jeden z pierwszych w kraju, został zrealizowany w technologii 3D. Przedstawia metody, jakimi posługiwali się członkowie Ukraińskiej Powstańczej Armii oraz współpracująca z nimi ludność w walce z Polakami, na tym terenie. Reżyserem filmu jest Dariusz Marek Srzednicki.[1]
Spis treści
Fabuła[edytuj]
Przewijający się watek fabularny, to autentyczne historie kilku polskich rodzin, przeżywających tę tragedię. Dwudziestokilkuletnia Basia, tuż przed wybuchem wojny, wstawia się u ojca za dwoma znanymi sobie Ukraińcami: Stepanem oraz Kiryłą i prosi aby dał im pracę, na co ojciec się zgadza. Po wybuchu wojny Stepan wstępuje do UPA. Podczas akcji pacyfikacyjnej, Ukraińcy zamykają zgromadzonych Polaków w stodole i chcą ją podpalić. Basi i jej małej córeczce, udaje się uciec. Na skraju wsi zatrzymuje obie, zamaskowany banderowiec. Basia rozpoznaje w nim Stepana. Prosi go, aby je puścił. Jednak Stepan nakazuje powrót do stodoły. W tym samym czasie córka Basi, przestraszona, zaczyna uciekać. Banderowiec próbuje strzelić do dziecka, jednak nie potrafi dokładnie wycelować, bo Basia zaczyna się z nim szarpać. Zdenerwowany Stepan, zabija Basię, ale córka w zamieszaniu ucieka.
Symultanicznie toczy się inny watek. Starszy od Stepana - Kiryła, ma żonę Polkę, która jest w ciąży. Kobieta nie chce mówić po ukraińsku. Kiryła zaś, będący pod ogromnym wpływem swoich kolegów, zaczyna być wyjątkowo agresywny. Pewnego dnia zdenerwowany, że Anna natarczywie prosi go o pomoc w noszeniu wody, zabija ją. W wątku dokumentalnym występują prawdziwi uczestnicy tych wydarzeń, którzy uratowali się od śmierci. Ich wypowiedzi stanowią podstawowy tok narracyjny filmu i dodają autentyczności temu obrazowi.
Produkcja[edytuj]
W lutym i marcu 2011 roku, przeprowadzono dwa castingi do filmu oraz wybrano plenery. Początkowo realizacja filmu, miała odbywać się na terenie obecnej Ukrainy, ale zmieniono zamiar i zaadaptowano miejsca niedaleko Wrocławia i Opola. Cześć zdjęć nagrywano również w pomieszczeniach Polskiego Radia Wrocław. Pierwszy klaps na planie zdjęciowym padł w czerwcu 2011 roku. Całej ekipie technologia 3D nie ułatwiała zadania. Przyjemność sprawiała natomiast doskonała pogoda i dobra organizacja wprowadzana przez producenta, Andrzeja Halikowskiego. Premiera filmu, miała miejsce w lutym 2012 roku w Multikinie Pasaż Grunwaldzki we Wrocławiu. Duże wsparcie dla filmu oddali Ewa Siemaszko – badaczka ludobójstwa, Szczepan Siekierka, prezes Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów we Wrocławiu oraz IPN Oddział we Wrocławiu
Obsada[edytuj]
- Agnieszka Cieślewicz - Basia
- Bogdan Masny - ojciec Basi
- Elżbieta Masna - matka Basi
- Radosław Kałkowski - Stepan
- Ewa Stawirej
- Krzysztof Dubaj
- Bogusław Fąfara
- Małgorzata Sadowska
- Renata Fąfara
- Wiktoria Halikowska
- Ola Zyub
- Marian Wójs
- Jolanta Michalik
- Patryk Halikowski
- Michał Fąfara i inni
Linki zewnętrzne[edytuj]
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
Ten artykuł zawiera informacje niewystarczająco uźródłowione i niespełniające (jeszcze) kryteriów encyklopedyczności Wikipedii.
