Łowiectwo Podwodne
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
Łowiectwo podwodne jest metodą połowu ryb. Uznawane jest jednocześnie za najbardziej selektywną ze wszystkich stosowanych metod. Elementem selekcji jest moment dostrzeżenia ryby i możliwość podjęcia decyzji o jej upolowaniu lub pozostawieniu w wodzie. Łowiectwo podwodne polega na strzelaniu do ryb harpunem na uwięzi, znajdującym się pod wodą, przez osobę przebywającą w wodzie.
Do łowiectwa podwodnego służą urządzenia zwane ogólnie kuszami podwodnymi. Ich zasada działania polega na miotaniu harpuna za pomocą naciągu gumowego, sprężonego powietrza lub ładunku prochowego. W Polsce kusze zasilane ładunkiem prochowym nie są sklasyfikowane jako narzędzia służące do amatorskiego połowu ryb i z uwagi na ładunek miotający w postaci prochu strzelniczego, zgodnie z polskim ustawodawstwem mogą zostać zakwalifikowane jako broń palna, na którą należy mieć odpowiednie zezwolenie. Kusze z naciągiem gumowym i pneumatycznym są w Polsce uznawane za sprzęt służący do amatorskiego połowu ryb i nie podlegają rejestracji, przez co dostępne są w powszechnej sprzedaży. Przepisy prawne regulujące łowiectwo podwodne w Polsce zawarte są w Ustawie o Rybactwie Śródlądowym oraz Rozporządzeniu do tej ustawy. [1]
Łowiectwo podwodne jest uprawiane w celach:
• konsumpcyjnych – pozyskiwanie ryb na własne potrzeby w celu ich spożycia, uprawiane w ramach amatorskiego połowu ryb na zasadach równorzędnych z wędkarstwem,
• sportowych – współzawodnictwo na zawodach sportowych. Łowiectwo podwodne podlega w Polsce pod sport kwalifikowany i jest częścią sportów związanych z nurkowaniem i regulowanych przez międzynarodową organizację nurkową CMAS,
• komercyjnych – odłów ryb za pomocą kuszy z przeznaczeniem do sprzedaży. W Polsce zabronione.
Cechą charakterystyczną łowiectwa podwodnego jest fakt, iż poza Norwegią i USA, uprawia się je wyłącznie na wstrzymanym oddechu, tj. bez użycia urządzeń służących do oddychania pod wodą.
Historia[edytuj]
W latach dwudziestych dwudziestego wieku, w basenie Morza Śródziemnego u wybrzeży Francji i Włoch łowiectwo podwodne stało się popularne, początkowo uprawiane jedynie z wykorzystaniem okularów pływackich. Wzrost zainteresowania tą dyscypliną przyczynił się do rozwoju profesjonalnego wyposażenia nurkowego: masek, płetw oraz rurek. Nowoczesne nurkowanie sprzętowe bierze swój początek od regularnego wykorzystywania automatów oddechowych przez Włochów w latach trzydziestych. Tą praktyką zainteresowała się włoska marynarka wojenna, tworząc X flotyllę MAS. [2]
Do roku 1940 nieliczni entuzjaści w Kalifornii polowali przy użyciu kuszy podwodnej. Do czasu gdy Charlie Strugill, Jack Prodanovich[3] oraz Wally Potts[4] opracowali podwodny sprzęt łowiecki, używano do tego celu najczęściej sprzętu sprowadzanego z Europy.
W latach sześćdziesiątych bez powodzenia podejmowano próby ustanowienia łowiectwa podwodnego sportem olimpijskim.
Akweny[edytuj]
Na świecie łowiectwo podwodne w wielu akwenach jest zakazane. Niemniej istnieją akweny, w których wolno pozyskiwać ryby i organizmy wodne jedynie tą metodą. W Polsce istnieje tylko kilkanaście zbiorników wodnych dopuszczonych do uprawiania łowiectwa podwodnego.
Ekologia[edytuj]
Łowiectwo podwodne to jedyny ekologiczny i etyczny sposób zdobywania pożywienia z zasobów wodnych. Łowca podwodny ma możliwość dokładnego określenia gatunku, rozmiaru oraz ilości organizmów wodnych, które zamierza pozyskać. Dane porównawcze różnych metod plasują łowiectwo na ostatnim miejscu pod względem liczebności poławianych ryb i innych organizmów. Połowy komercyjne stanowią 93% wszystkich odłowionych ryb, wędkarstwo 6,7%, połowy kuszą 0,3%. [5]
Łowiectwo podwodne w Polsce[edytuj]
W odpowiedzi na mylne postrzeganie łowiectwa podwodnego w Polsce, w kwietniu 2009 roku, grupa entuzjastów tego sportu założyła Stowarzyszenie Spearfishing Poland. Częste przypadki utożsamiania łowcy podwodnego z kłusownikiem stały się motywacją członków stowarzyszenia do propagowania idei zrównoważonego, humanitarnego i selektywnego połowu ryb. Podstawowymi celami stowarzyszenia jest dbałość o środowisko wodne i walka z kłusownictwem. Z tego powodu kilka razy rocznie organizowane są akcje sprzątania polskich jezior. Są to często duże przedsięwzięcia wspomagane przez WOPR oraz Straż Rybacką. W ich trakcie z dna jezior wydobywane są setki kilogramów śmieci oraz liczne urządzenia kłusownicze.
Źródła[edytuj]
1. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie Dz.U. 2001 nr 138 poz. 1559:
2. Quick, D. (1970). "A History Of Closed Circuit Oxygen Underwater Breathing Apparatus". Royal Australian Navy, School of Underwater Medicine. RANSUM-1-70.
3. "SAN DIEGO UNION-TRIBUNE OBITUARIES: Complete listing of San Diego Union-Tribune Obituaries powered by Legacy.com".
4. "Wally Potts, 83; Pioneering Diver, Spear Fisherman".
5. Andrzej Przełucki. “Spearfishing Łowiectwo Podwodne”.
.
.
- ↑ Ministerstwo Rolnictwa, Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie Dz.U. 2001 nr 138 poz. 1559:
- ↑ Quick, D. Royal Australian Navy, School of Underwater Medicine. RANSUM-1-70., "A History Of Closed Circuit Oxygen Underwater Breathing Apparatus", 1970.
- ↑ "San Diego Union Tribune Obituaries: Complete listing of San Diego Union-Tribune Obituaries powered by Legacy.com".
- ↑ Wally Potts, "Pioneering Diver, Spear Fisherman", 1983.
- ↑ Andrzej Przełucki, “Spearfishing Łowiectwo Podwodne"
