Środki przekazu w Tunezji[edytuj]
 |
Ten artykuł należy dopracować zgodnie z zaleceniami edycyjnymi: aktualizacja. Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu. |
Środki przekazu w Tunezji
System prasowy Tunezji jest dobrze rozwinięty, większość dzienników i czasopism ukazuje się w Tunisie.
Dzienniki: „Asz-Szuruk”, nakład 70 tys. egzemplarzy, „As-Sabah” („poranek”), założony w 1951, nakład 50 tys. egzemplarzy, „La Presse de Tunisie”, wydawany w języku arabskim i francuskim, założony w 1936, nakład 40 tys. egzemplarzy.
Czasopisma o największych nakładach: „Al-Anwar at-Tunisijja” („światła Tunezji”), nakład 160 tys. egzemplarzy, „Al-Bajan” („manifest”), założony w 1977, nakład 120 tys. egzemplarzy, „Irfane” („dziecko”), założony w 1965, nakład 100 tys. egzemplarzy, „Al-Biladi” („mój kraj”), założony w 1974, nakład 90 tys. egzemplarzy, „Al-Achbar” („wiadomości”), założony w 1984, nakład 75 tys. egzemplarzy, „Tunis Hebdo”, założony w 1973, nakład 35 tys. egzemplarzy, „Journal Officiel de la République Tunisienne”, założony w 1860, nakład 20 tys. egzemplarzy (edycja francuska i arabska).
Agencja prasowa: Tunis Afrique Press (TAP), założona w 1961 r.
Radiofonia: radio nadaje program w językach: arabskim, francuskim, angielskim, włoskim i hiszpańskim.
Telewizja rozpoczęła działalność w roku 1966, od 1983 program nadawany jest na 2 kanałach. W 2008 zostanie wprowadzony 3 kanał telewizji tunezyjskiej, planowane jest także wprowadzenie kanałów tematycznych dla obcokrajowców, jednak wydaje się, że TCRT nie udzieli szybko koncesji na takie kanały.
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
