Antyklerykalizm w Trzeciej Rzeszy

Z PrePedia
Skocz do: nawigacja, szukaj
Information icon4.svg W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.

Antyklerykalizm w Trzeciej Rzeszy był zjawiskiem powszechnym. Kościół katolicki stał się obiektem prześladowań, zarówno z przyczyn religijnych, jak i politycznych.


Stosunek nazistów do religii[edytuj]

Chrześcijaństwo, a zwłaszcza katolicyzm, podobnie jak większość religii zinstytucjonalizowanych, stały w sprzeczności z ideą narodowosocjalistyczną. U podstaw ideologii nazistowskiej w głównej mierze legły kulty neopogańskie, zakładające wyższość rasy germańskiej oraz jej prawo do panowania nad innymi narodami[1]. Sam Heinrich Himmler był powszechnie znany z praktyk okultystycznych[2].

Przyczyny polityczne prześladowań[edytuj]

W wyborach w 1933 roku zaistniała niemal odwrotnie proporcjonalna zależność pomiędzy odsetkiem katolików a poparciem dla partii Adolfa Hitlera. W tradycyjnie katolickich południowych landach poparcie dla partii nazistowskiej zwykle nie przekraczało 20%, podczas gdy na północy zwolennicy nazistów stanowili niekiedy ponad połowę mieszkańców[3]. Po objęciu władzy przez Hitlera, Kościół Katolicki stał się największą niezależną strukturą w Niemczech. Hierarchowie niejednokrotnie potępiali nazistów, a ich szczególny sprzeciw wzbudziła polityka eutanazji. Silna krytyka ze strony Kościoła katolickiego doprowadziła do rozpętania antykościelnej nagonki w całych Niemczech, która z czasem doprowadziła do więzienia niemieckich duchownych katolickich w obozach koncentracyjnych. Do 1939 roku w obozie koncentracyjnym w Dachau uwięziono 447 duchownych, z czego 411 stanowili księża katoliccy[4].