Bitwa pod Clastidium
| Bitwa pod Clastidium Wojna Rzymu z Celtami 225 p.n.e.-220 p.n.e. | |||||||||||||||||
 Ziemie zamieszkane przez Celtów (III w. p.n.e.)
| |||||||||||||||||
| Czas | 222 p.n.e. | ||||||||||||||||
| Miejsce | Clastidium (ob. Casteggio), Lombardia | ||||||||||||||||
| Terytorium | Włochy | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo Rzymu | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Bitwa pod Clastidium (obecnie Casteggio) – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 222 p.n.e. w trakcie wojen Rzymian z Celtami. Bitwa zakończyła się zwycięstwem Rzymian, którzy zajęli po niej ziemie tzw. Galii Przedalpejskiej (równina rzeki Pad).
W roku 223 p.n.e. na równinie rzeki Pad doszło do walk pomiędzy Rzymianami a Celtami, z których najtrudniejszym przeciwnikiem okazało się plemię Insubrów pod wodzą Viridomarusa z ich główną siedzibą w osadzie Mediolanum (ob. Mediolan). Celtowie zamierzali przeszkodzić Rzymianom w przeprawie na lewy brzeg rzeki Po, tym udało się jednak przeciągnąć na swoją stronę jedno z plemion celtyckich Cenomanów, przy pomocy których Rzymianie wkroczyli na ziemie Insumbrów. Mimo nieznacznych sukcesów w tym samym jeszcze roku do Rzymu odwołano konsula Gajusza Flaminiusza.
W roku 222 p.n.e. Rzymianie pod wodzą konsula Marka Klaudiusza Marcellusa ponownie wkroczyli na Nizinę Padańską. Na południowym brzegu rzeki w rejonie Clastidium koło Voghery doszło do decydującej dla wojny bitwy. W jej wyniku śmierć poniósł przywódca Insumbrów Viridomarus, który według relacji Polibiusza miał zginąć z ręki samego Marcellusa. Po bitwie Rzymianie wkroczyli do Mediolanum, zajmując całą Galię Przedalpejską. Panowanie rzymskie na tym terenie zostało poważnie zagrożone po ataku Hannibala cztery lata później w toku II wojny punickiej, jednak ostateczne zwycięstwo w wojnie przesądziło o władzy rzymskiej na tych ziemiach.
Literatura[edytuj]
- La battaglia di Clastidium è descritta nei particolari da Polibio (II, 34, 5) e, in modo un po' più romanzato, da Plutarco (Marcellus, VI, 5).
- Ad essa si riferiscono Cicerone (Tusculanae, IV, 22, 49), Livio (XXIX, 25, 7 e XXIX, 11, 40), Valerio Massimo (Memorabilia, I, 1, 8), e vi alludono gli epitomatori Floro ed Eutropio.
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
