Bitwa pod Melitene (863)
Bitwa pod Melitene (863 r.)
W roku 859 na ziemie cesarstwa bizantyjskiego najechał emir Melitene, Umar al-Amr. Przeciwko niemu wystąpił wuj młodocianego cesarza Michała III - Bardas.
Regent wystawił wielką armię, na czele której stanął osobiście, zabierając ze sobą młodego cesarza. Armia cesarska obległa Samosatę, ale po kilku dniach poniosła sromotną porażkę w następstwie niespodziewanego napadu przeciwnika. Michał i Bardas ratowali się ucieczką, zostawiając cały obóz na pastwę wroga. Kolejna ekspedycja w roku następnym również nie przyniosła rezultatów.
Po tych zwycięstwach emir Umar dokonał ponownego najazdu na ziemie chrześcijańskie, docierając do Amisos nad Morzem Czarnym. Jednak Bardas wystawił kolejną armię, powierzając ją swojemu bratu Petronasowi. Na tarczach żołnierskich umieszczono wizerunki św. Jana Ewangelisty, aby poprowadził wojsko chrześcijańskie do zwycięstwa. Młody wódz bizantyński 3 września 863 roku zdołał pod Melitene zmieść zupełnie armię arabską, a sam emir Umar legł na placu boju.
Pozytywnym rezultatem zwycięstwa było ustanowienie nowego państwa armeńskiego w dotychczasowej Persarmenii.
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
