Ewangelikalia[edytuj]

Ewangelikalia - termin, którego pierwszy raz użyła Anna Seemann-Majorek w 2017 roku na łamach rocznika Muzealnictwo. Według autorki termin oznacza "wszelkie artefakty – zbiory piśmiennicze, przedmioty, budynki lub przestrzenie związane z ewangelikami".

W artykule "Ewangelikalia w zbiorach polskich - próba typologizacji" Seemann-Majorek zaproponowała wstępny podział ewangelickich artefaktów ze względu na "miejsca ich przechowywania i eksponowania:

1. Placówki muzealne:

a) muzea tematyczne,

b) muzea lokalne różnej skali i zasięgu, mające w swoich zbiorach artefakty ewangelickie,

c) muzea sprofilowane, uwzględniające spuściznę ewangelicką.

2. Inne miejsca i przestrzenie, np. kościoły, domy i cmentarze.

3. Samodzielne dzieła sztuki.

4. Wirtualne kolekcje:

a) autonomiczne muzea internetowe,

b) inne miejsca i przestrzenie w internecie.

5. Archiwa.

6. Pamiątki po represjach."

Tworząc powyższe zestawienie autorka wzięła pod uwagę wytwory człowieka przyjmując jednocześnie bardzo szeroką definicję protestanckich artefaktów. Jak sama pisze: "chodzi o wszystko co zostało wytworzone przez ewangelików, dla ewangelików lub o ewangelikach bez względu na charakter teologiczny, religijny czy konfesyjny badanego dzieła."

---

Źródło: Ten artykuł bazuje na treści artykułu: Ewangelikalia z Wikipedii; autorzy: w historii edycji; prawa autorskie: licencja CC-BY-SA 3.0 oraz GNU FDL W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.