Gilad Pellaeon
| Gilad Pellaeon | |
|---|---|
| Data urodzin | 57 BBY |
| Data śmierci | 40 ABY |
| Ranga | Admirał Imperium |
| Planeta | Corellia |
| Rasa | Człowiek |
| Przynależność | Imperium Galaktyczne, Galaktyczna Federacja Niezależnych Sojuszów |
| Pojazd | Chimera |
| Broń | Blaster |
Gilad Pellaeon postać fikcyjna ze świat Gwiezdnych Wojen. Był oficerem Marynarki Imperialnej, a następnie przywódcą wojskowym Resztek Imperium, gdzie uzyskał rangę wielkiego admirała.
Był kapitanem Chimery, flagowego okrętu wielkiego admirała Thrawna podczas ostatniej kampanii przeciwko Nowej Republice. Pellaeon często kwestionował taktykę Thrawna, ale też wiele się od niego nauczył i uważał Chissa za swojego mentora.
W późniejszych latach Pellaeon został przywódcą Resztek Imperium i podpisał Traktat Pellaeon-Gavrisom, który ustanowił pokój pomiędzy Resztkami a Nowa Republiką. Został awansowany do rangi wielkiego admirała i wiele lat później brał udział w niektórych działaniach Nowej Republiki/Galaktycznej Federacji Niezależnych Światów przeciwko Yuuzhan Vongom. Po wojnie z Yuuzhan Vongami przeszedł na emeryturę, ale nadal pozostał Naczelnym Komandorem Sił Obrony Sojuszu Galaktycznego (mianowany w 36 ABY). Ciągłe pozostawanie na służbie mimo zaawansowanego wieku było przyczyną nadania mu przydomka „Starszy Imperium”.
Spis treści
Życiorys[edytuj]
Początki kariery (od 57 BBY do 9 ABY)[edytuj]
- „Założę się, że Wielki Admirał sypia w mundurze.”
Pellaeon urodził się na Korelii, ale gdy był dzieckiem jego rodzina przeprowadziła się na Coruscant, która była jego domem do wczesnych lat młodzieńczych.
Mając piętnaście lat, Pellaeon skłamał na temat swojego wieku, by wstąpić do Akademii Raithal. Po ukończeniu studiów zaczął pracę w Departamencie Sądowniczym Floty i był postrzegany jako jedne z najbardziej obiecujących oficerów. Po wspaniałej akcji zatrzymania piratów na Gavryn, Pellaeon szybko awansował. 27 BBY był wystarczająco wysoko postawiony, by słyszeć pogłoski o Pozagalaktycznym Locie i zniknięciu Jorusa C'baotha. Mniej więcej w tym samym czasie, prawdopodobnie walczył przeciwko mentalnie niezrównoważonym, zbyt szybko wyrosłym klonom, w kampanii która była uważana za pierwszą Wojnę Klonów.
Pellaeon służył w armii podczas kolejnych konfliktów z Separatystami. Podczas bitwy o Merson, Pellaeon był kapitanem republikańskiego statku klasy Aklamator. Dowodził flotą Republiki na Mersonie, zarządzając taktyczny odwrót wobec przytłaczającej przewagi sił Separatystów. Spowodowało to śmierć przebywającego na planecie Mistrza Jedi Ronhara Kima i jego Padawana, Tap-Nar-Pala.
Gdy nastał Nowy Porządek, Pellaeon kontynuował swoją służbę w Imperialnej Marynarce. Mógł brać udział w imperialnych represjach na Kashyyyku i zniewalaniu populacji Wookieech. Ostatecznie został przydzielony na Gwiezdny Niszczyciel Chimera jako członek dowództwa, gdzie wypracował sobie awans do rangi kapitana, co oznaczało, że był drugą osobą w hierarchii dowodzenia na statku. Chimera brała udział w działaniach floty podczas bitwy o Endor. Wtedy Pellaeon przejął kontrolę nad statkiem, gdy komandor został zabity. Po śmierci Imperatora Palpatine'a, Egzekutora Dartha Vadera i jego zastępcy, admirała Pietta oraz schwytaniu wielkiego admirała Teshika, Pellaeon zarządził przegrupowanie Floty Imperium na Annaj. Pellaeonowi nie udało się utrzymać całej floty, gdyż admirał Harrsk, oburzony wezwaniem kapitana, zabrał swoje siły do Głębokiego Jądra, stając się w ten sposób pierwszym samodzielnym lordem. Pellaeon przekazał dowództwo na flotą stacjonującą na Annaj admirałowi Prittickowi, ale z nieznanych przyczyn Prittick nie przyjął dowództwa floty, która powróciła pod rozkazy Pellaeona. W swojej flocie Pellaeon pozostał wierny hierarchii dowodzenia Imperium, najpierw służąc pod rozkazami Wielkiego Wezyra Sate'a Pestage'a, a po morderstwie Pestage'a, Dyrektora Imperialnego Wywiadu Ysanny Isard.
Thrawn (9 ABY)[edytuj]
Po bitwie o Endor, Pellaeon usiłował połączyć części floty, by stworzyć zjednoczony front przeciwko Sojuszowi Rebeliantów i jego następczyni, Nowej Republice. Jednakże brak stopnia komandora uniemożliwiało mu skuteczne działanie. Sytuacja taka trwała aż do powrotu wielkiego admirała Thrawna z Nieznanych Regionów. Kiedy Chiss wybrał Chimerę na swój okręt flagowy, Pellaeon został szefem załogi i kapitanem. Pellaeon był znany z krytykowania decyzji Thrawna jako sprzeczne z tradycją, zwłaszcza jego przywiązanie do luksusu na pokładzie Chimery jak też zwyczaj spędzania przez Thrawna dużej ilości czasu na medytacjach o dziełach sztuki. Pomimo obaw Pellaeona, później już jako wielki admirał on także miał swoje nawyki i zwyczaje. Jedną z najważniejszych rzeczy, których Pellaeon nauczył się od Thrawna było karanie tylko tych, którzy naprawdę zasłużyli na karę, odkładanie na bok osobistej dumy i wycofywanie się, gdy przegrana była oczywista oraz nagradzanie zamiast karania podwładnych.
Jego plany przywrócenia Imperium zostały brutalnie zdruzgotane podczas bitwa o Bilbringi gdzie wielki admirał Thrawn został zamordowany przez swojego ochroniarza rasy Noghri. Bez dowództwa Thrawna, Pellaeon nie czuł się na siłach by doprowadzić bitwę do końca – zdecydował się porzucić stocznię na Bilbringi i zarządził odwrót oraz przegrupowanie na granicy Nieznanych Regionów.
Powstanie Resztek Imperium (od 9 ABY do 25 ABY)[edytuj]
Po ucieczce w pobliże Nieznanych Regionów, siły Pellaeona udały się do Głębokiego Jądra, gdzie połączyły się z flotą z Byss. Nie wiedząc o klonie Palpatine’a, walczył razem z lordami wtajemniczonymi w powrót Imperatora, takimi jak Harrsk, Delvardus i Teradoc. Brał udział w kampaniach przeciwko Nowej Republice, ostatecznie tracąc Chimerę podczas zdobywania Duro (była to jedna z Operacji Szarej Ręki). Po pokonaniu odrodzonego Imperatora, Pellaeon – teraz już wiceadmirał – był ponownie zmuszony do ucieczki w Głębokie Jądro, tym razem dołączając do sił wysokiego admirała Teradoca, jednego z wielu lordów walczących przejęcie władzy w Imperium. Dowodził flotyllą czerwonych Gwiezdnych Niszczycieli typu Victory, którymi dowodził z pokładu 13X. Kiedy admirał Daala niespodziewanie zdradziła Najwyższego Lorda Harrska w zamian za rozmowy pomiędzy zwaśnionymi stronami, Pellaeon zgodził się jej pomóc. Ostatecznie straciła Harrsk i Teradoc, razem z innymi jedenastoma lordami. Daala, która miała teraz rzeczywistą władzę w Imperium uczyniła Pellaeon jej zastępcą, powierzając mu dowodzenie armadą siedemnastu – z czterdziestu pięciu – Gwiezdnych Niszczycieli i zadanie zaatakowania Praxeum Jedi na Yavinie IV. Siły Pellaeona miały stanowić awangardę dla sił szturmowych Gwiezdnego superniszczyciela Niewidzialnego Młota i kampanii przeciwko Nowej Republice. Plany te zostały udaremnione, kiedy adeptom Jedi udało się uszkodzić flotę Pellaeona i zniszczyć Niewidzialny Młot.
Pokonana, Daala przekazała dowodzenie Pellaeonowi, jednocześnie awansując go do rangi admirała i na stanowisko Najwyższego Komandora Floty Imperium. Dostrzegając, że Głębokie Jądro nie jest dłużej użyteczne, zabrał flotę na serię całkiem udanych akcji przeciwko Nowej Republice z zamiarem ustanowienia Resztek Imperium 13 ABY. W końcu udało mu się pozyskać bogate w surowce Środkowe i Zewnętrzne Rubieże, a także sektor znany jako Resztki Imperium. Najbardziej sławna bitwa to bitwa o Ordinę, podczas której Pellaeon i jego flota zmierzyli się z generałem Wedgem Antillesem, Lusanyką i Eskadrą Łotrów. Chociaż Pellaeon udało się stworzyć nowoczesne Resztki Imperium, stracił on dużą część swojej floty. 19 ABY Nowa Republika przejęła prowadzenie i wygnała Pellaeon i jego Resztki do ośmiu niewielkich sektorów z Zewnętrznych Rubieżach.
Podczas swoich kampanii Pellaeon udało się odzyskać Chimerę podczas bitwy o Gravlex Med. Naprawił ją i uczynił z niej swój okręt flagowy. Mniej więcej w tym samym czasie w uznaniu jego zasług Rada Moffów awansowała go do rangi Admirała Floty i oferując mu miejsce w Radzie. Pellaeon udowodnił iż był uczniem Thrawna, kiedy zdecydował się wycofać się z walki z góry skazanej na przegraną i zaproponował zawarcie pokoju między Imperium i Nową Republiką. Jeszcze raz udowodnił swoją mądrość, kiedy pozwolił podwładnemu, kapitanowi Ardiffowi z Chimery zakwestionować jego ocenę sytuacji i nawet go za to nie ukarał. Pomimo swojej pozycji, Pelleanowi nie udało się przekonać wszystkich do utrzymania pokoju. Disra, moff z Sektora Braxant, wymyślił podstęp aby przejąć władzę: zatrudnił oszusta, który udawał Thrawna. Choć intryga była dobrze zaplanowana szybko została zdemaskowana przez obie strony konfliktu i zakończyła się podpisaniem przez Pellaeona traktatu pokojowego z Prezydentem Nowej Republiki Poncem Gavrisomem na pokładzie Chimery 19 ABY. Był to koniec Galaktycznej Wojny Domowej. Jakiś czas później, w uznaniu jego służby i wierności Imperium, Moffowie podnieśli go do rangi wielkiego admirała.
Wojna z Yuuzhan Vongami (od 25 ABY do 30 ABY)[edytuj]
Po zawarciu pokoju między Resztkami Imperium a Nową Republiką, Pellaeon pozostał dowódcą Imperialnej Floty. Jako najwyższy dowódca wojskowy w Imperium był głównym doradcą Rady Moffów, ciała zarządzającego Imperium. Podczas inwazji Yuuzhan Vongów 25 ABY, wykorzystał swoje wieloletnie doświadczenie i nauki Thrawna prowadząc Flotę ramię w ramię z dawnymi wrogami, przekonując moffów, że zrobiłby niezależnie od ich poparcia i że Flota pójdzie za nim gdziekolwiek tylko on zapragnie. Choć po bitwie o Ithor, Pellaeon został zmuszony do wycofanie się do Przestrzeni Imperium, aby zapobiec przed wybuchem powstania. Kiedy Leia Organa Solo przybyła na Bastion po bitwie o Borleias, Pellaeon dał jej mapy nadprzestrzeni w zamian za informacje o yammosku. Kiedy dostrzegł jak wielkim zagrożeniem są Yuuzhan Vongowie, moffowie nie zgodzili się na przyłączenie się do Nowej Republiki.
Sytuacja zmieniła się po bitwie o Bastion. Yuuzhan Vongowie wysłali małe, ale znaczące siły, który miały zniszczyć imperialnych. Pellaeon otarł się o śmierć, kiedy koralowy skoczek staranował mostek Chimery – został uratowany dzięki staraniom Uzdrowicielki Jedi, Tekli, choć do końca życia będzie lekko utykał. Pellaeon odzyskał zdrowie na tyle, by poprowadzić Marynarkę podczas bitwy o Borosk ciągle przebywając w zbiorniku z bactą. Po bitwie o Borosk, Pellaeon powiadomił Radę Moffów iż zamierza się przyłączyć do Galaktycznej Federacji Niezależnych Sojuszy (uprzednio: Nowa Republika) aby pokonać Yuuzhan Vongów i że rada albo poprze jego decyzję albo on zabierze Imperialną Marynarkę z Przestrzeni Imperium. Wielki admirał Pellaeon okazał się być godnym następcą Thrawna. Odnosił zwycięstwo za zwycięstwem w walce z siłami komandora B'shitha Vorrika, skierowanymi przeciwko Imperium. Dowodził siłami Imperium gdy te wspomagały Galaktyczny Sojusz podczas odbijania okupowanej przez wroga Coruscant. Razem, Imperium i Sojusz, pokonały najeźdźców i przywróciły pokój w Galaktyce.
Po zakończeniu wojny, Gilad Pellaeon podarował Hanowi i Leii jedno dzieło sztuki z kolekcji wielkiego admirała Thrawna, Zmierzch Killika, alderaański mcho-obraz, który Solo próbował wcześniej odzyskać.
Późniejsze życie (od 30 ABY)[edytuj]
Kiedy Pellaeon został dowódcą Floty Imperium 30 ABY, pojawiło się pytanie jak długo będzie pełnił tę funkcję. Poprzez sprzymierzenie się z „Rebeliantami” stał się niepopularny wśród moffów, choć nie wiadomo co sądzili o nim obywatele i są dowody na to, iż Armia Imperium była wobec niego wyjątkowo lojalna. Krótko po zakończeniu wojny z Yuuzhan Vongami, Gilad przeszedł na emeryturę i zrezygnował ze wszystkich pełnionych funkcji.
Jednak po śmierci Siena Sovva 36 ABY, został poproszony przez Prezydenta Galaktycznego Sojuszu, Cala Omasa, o objęcie tymczasowego dowództwa nad Siłami Obrony Sojuszu Galaktycznego dopóki nie zostanie wybrany nowy. Pellaeon przyjął tę propozycję i dowodził siłami Galaktycznego Sojuszu podczas Wojny Roju. Pellaeon pełnił swoją funkcję tak dobrze, że Cal Omas mianował go stałym Najwyższym Komandorem. Podczas negocjacji z Aidelą Saxan 40 ABY, przeżył próbę zabójstwa zorganizowaną przez Thrackana Sal-Solo. Ani Saxan, ani dubler Pellaeona (który uczestniczył w spotkaniu w pałacu) nie mieli tyle szczęścia. Niedługo po tym wydarzeniu Gilad zrezygnował z pełnionej funkcji, zdegustowany pomysłem powołania Straży Sojuszu Galaktycznego. Jego stanowisko zajęła Cha Niathal.
Pojawia się pytanie, czy Pellaeon nie miał nieślubnych dzieci, gdyż sugerowano iż późniejszy komandor Mynar Devis może być synem Pellaeona.
Dziedzictwo[edytuj]
130 lat po bitwie o Yavin, Pellaeon został uhonorowany poprzez Imperium Galaktyczne stworzeniem statku Gwiezdnego Niszczyciela klasy Pellaeon.
Ciekawostki[edytuj]
- Gilad Pellaeon został stworzony przez Timothy’ego Zahna.
- Ilustrowany przewodnik po postaciach Gwiezdnych wojen wymienia Coruscant jako rodzimą planetę Pellaeona. Jest to w sprzeczności z innymi źródłami, według których jest to Korelia. Heretyk Mocy I: Ruiny Imperium wyjaśnia że Gilad urodził się na Korelii, ale wychował na Coruscant, jako zostało to opisane w sekcji „Początki kariery”.
- Pojawienie się Pellaeona podczas bitwy o Merson w Więzach krwi wywołało pytanie fanów czy przedstawiony tam Pellaeon jest Giladem Pellaeonem. Zasugerowano iż ranga tej postaci nie zgadzają się z informacją o awansie Gilad Pellaeon do stopnia kapitana po bitwie o Endor, choć zostało także zasugerowane że pomyłka ta może wynikać z mylenia rangi kapitana i funkcji oficera dowodzącego na Chimerze; ta pomyłka związana ze stanowiskiem i rangą najwidoczniej także odnosi się do Pellaeon w Więzach krwi, który, choć nazywany kapitanem, ma faktycznie niższą rangę. Chociaż jego pojawienie się i działania sugerują iż jest to ta sama osoba, niektórzy uważają iż według opisu jest on zbyt stary by być Giladem Pellaeonem z Resztek Imperium, jednak i autor i rysownik potwierdzili, iż jest to Gilad Pellaeon.
- W Karmazynowym Imperium II pojawia się imperialny oficer, który przypomina Pellaeon jest tytułowany „admirałem”. Jednakże ma oczy innego koloru niż Pellaeon i później jest tytułowany „generałem”. Autor, Randy Stradley, zapytany czy miał to być Pellaeon, odpowiedział że pozostawił tę decyzję czytelnikom.
- Gilad jest hebrajskim słowem o wielu znaczeniach.
Linki zewnętrzne[edytuj]
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
