Implantoskopia[edytuj]
Implantoskopia – system kryminalistycznej i medyczno-sądowej identyfikacji osób i zwłok na podstawie analizy porównawczej implantowanych do organizmu indywidualnie oznaczonych biomateriałów[1].
Termin ten złożony jest z dwóch elementów, wyrazów pochodzenia łacińskiego i greckiego (łac. implant – wszczep oraz grec. skopein – patrzeć, oglądać), a dosłownie oznacza oglądanie, badanie wszczepu - biomateriału, implantu.
Teoretyczne opracowanie tego nowego systemu identyfikacji po raz pierwszy zostało przedstawione w 1988 roku przez Mirosława Kaliszczaka w Katedrze Kryminalistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podstawą opisanego systemu jest Centralny Rejestr Implantoskopijny wszczepionych do organizmu, indywidualnie oznaczonych biomateriałów. System ten nie został jeszcze wprowadzony do praktyki identyfikacyjnej w kryminalistyce.
- Skocz do góry ↑ Kaliszczak M.: Obrazowanie diagnostyczne w kryminalistycznej identyfikacji kośćca. Wydawnictwo Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, Częstochowa 2006, s. 76
Bibliografia[edytuj]
- Kaliszczak M.: Przydatność łączników metalowych zastosowanych w leczeniu schorzeń urazowo-ortopedycznych układu narządów ruchu w identyfikacji zwłok „Problemy Kryminalistyki” nr 191-192 s. 31-32 z 1991
- Kaliszczak M.: Perspektywy nowych możliwości kryminalistycznej identyfikacji zwłok i osób na podstawie wszczepów metalowych implantowanych do układu kostno-stawowego „Problemy Kryminalistyki” nr 215, s. 53-57 z 1997
- Kaliszczak M.: Problem wykorzystania biomateriałów w kryminalistycznej identyfikacji zwłok, „Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii” nr 4, s. 363-368 z 2001
- Kaliszczak M.: Przydatność implantoskopii w kryminalistycznej identyfikacji zwłok „Przegląd Policyjny” nr 2, s. 89-92 z 2002
- Kaliszczak M.: Perspektywy nowych możliwości kryminalistycznej identyfikacji zwłok na podstawie implantoskopii (w): „Problemy współczesnej kryminalistyki” tom X Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Wydział Prawa i Administracji, Katedra Kryminalistyki, Warszawa 2006 r., s. 95-106.
a także[edytuj]
- Hanausek T.: Kryminalistyka, zarys wykładu, Kantor Wydawniczy "Zakamycze", Kraków 1996 r., s. 139.
- Hołyst B.: Kryminalistyka: Wydawnictwo Prawnicze PWN, Warszawa 2000 r., s. 841.
- Sołtyszewski I., Młodziejowski B., Płoski R., Pepiński W., Janica J.: Kryminalistyczne i sądowo-lekarskie metody identyfikacji zwłok i szczątków ludzkich "Problemy kryminalistyki" nr 239 z 2003 r., s. 7-10.
- Pikulski S., Kaliszczak M.: Nowa metoda kryminalistycznej identyfikacji zwłok ludzkich, WSPol. Szczytno 1998 r., s. 58-103.
- Kowal E.: Wybrane metody identyfikacji zwłok ludzkich w: Taktyka i technika kryminalistyczna wczoraj, dziś i jutro, pod red. Mariusza Zelka, Kraków 2009
- Zakrzewski K.: Nietypowe metody identyfikacji człowieka: Prace z nauk penalnych oraz prawa międzynarodowego i europejskiego, red. Mirosław Sadowski i Piotr Szymaniec, Wrocławskie Studia Erazmiańskie. Zeszyty Studenckie, Wrocław 2010
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
