Jan Nieciecki[edytuj]
Jan Nieciecki herbu Lubicz, syn Józefa-Adama-Antoniego (ur. 23 stycznia 1904 roku we wsi Bobrówka koło Trok, zm. 10 lutego 1944 w Żukach na skraju Puszczy Rudnickiej) - plutonowy piechoty Wojska Polskiego, wileński akordeonista, dowódca z okresu II wojny światowej.
Pochodził ze zubożałej szlachty litewskiej. W okresie międzywojennym pełnił służbę w 1 Pułku Piechoty Legionów w garnizonie Wilno oraz dawał słynne występy akordeonowe w Radio Wileńskim. W latach trzydziestych podjął służbę na PKP na odcinku Druskieniki. Według niepotwierdzonych źródeł był pracownikiem wywiadu wojskowego (do lat pięćdziesiątych XX wieku polski wywiad używał między innymi mundurów kolejowych, odcinek kolejowy w Druskiennikach był do 1938 roku pod szczególnym nadzorem wojskowym ze względu na zaognione stosunki z Litwą, a także z powodu ulubionego miejsca wypoczynku Józefa Piłsudskiego).
Podczas mobilizacji w 1939 roku został dowódcą oddziału zabezpieczającego tunel z Ponar do Wilna. Internowany na Litwie, początkowo w obozie w Wiłkomierzu, a następnie w Połądze. Dzięki pomocy swojego wuja Konstantego Mackiewicza (wójta trockiego) zwolniony, powrócił do Bobrówki. Został najprawdopodobniej zamordowany w Żukach na skraju Puszczy Rudnickiej przez sowietyzujące bandy. Według zeznań naocznych świadków mordu dokonał Paweł Bukin.
Źródła[edytuj]
- Litewskie Państwowe Archiwum Historyczne (Lietuvos valstybės istorijos archyvas)
- Centralne Państwowe Archiwum Historyczne Sankt Petersburga (Централный Государственный Исторический Архив Санкт Петербурга)
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego biogramu, zobacz ją.
Ten artykuł nie spełniał dotychczas kryteriów encyklopedyczności Wikipedii.
