Janusz Bieszk
Janusz Bieszk (ur. ok. 1955 r.) – polski ekonomista oraz kontrowersyjny pisarz książek historycznych, traktujący w swoich dziełach o czasach od prehistorii do średniowiecza[1]. W swoich książkach promuje on bardzo śmiałe tezy historyczne, nieuznane przez historyków w środowiskach akademickich i określane jako turboslawizm i paleoastronautyka.
Spis treści
Życiorys[edytuj]
Z zawodu jest ekonomistą, pasjonuje go historia Europy Środkowej. Debiutował w 2010 roku monografią (416 stron) Zamki Państwa Krzyżackiego w Polsce zawierającą charakterystyki architektoniczne 163 zamków i budowli warownych oraz zdjęcia wykonane przez autora [2].
Badał historię Prasłowian jako twórców kultury łużyckiej, jak rownież plemion lechickich oraz plemion polskich. Jako jeden z argumentów Janusz Bieszk podaje historyczny obraz (1,37 x 2,22 m) Jasnogórski Poczet 52 Królów i Książąt Polskich znajdujący się w Częstochowie[3]. Podkreślił, że Kronika Prokosza z 936r. wydana w 1825 przez Hipolita Kownackiego została uznana za prawdziwą i wiarygodną przez historyka Juliana Ursyna Niemcewicza i Tadeusza Wolańskiego. Stwierdził, że Joachim Lelewel (niem. Lölhöffel von Löwensprung), który odrzucił wiarygodność Kroniki Prokosza, był numizmatykiem, należał do antyklerykalnej i rewolucyjnej loży wolnomularskiej (tzw. węglarze)[4], zaś trzytomowe: Historie de Pologne (1844) oraz La Pologne an moyen âge (1846) napisał w języku francuskim[5]. Równiez polski orientalista i numizmatyk Ignacy Pietraszewski zaliczał, jak podaje Janusz Bieszk, Lelewela do tych „którzy z uszczerbkiem Ojczyzny obcym zaprzedali swą uczoność”. Z inicjatywy Janusza Bieszka replika Kroniki Prokosza została wydana w 2015 roku przez Wydawnictwo Armoryka w Sandomierzu[6].
Podczas podróży do Włoch w kwietniu 2014 odnalazł w Museo del Lapidario w Urbino opisaną w 1843 przez Tadeusza Wolańskiego tablicę nagrobkową, którą cesarz Tyberiusz dedykował dla lechickiego królewicza Awiłła Leszka IV [7][8]. Przebywając na Uniwersytecie Wisconsin przestudiował Kronikę Norymberskią, mianowicie rozdział o Sarmatach, zaś we wrześniu 2016 udzielił wywiadu reporterowi polonijnego pisma Nowy Dziennik na temat książki Słowiańscy królowie Lechii oraz zapowiedział wydanie następnej książki[9].
Sukces wydawniczy w kraju i wśród Polonii przyniosły mu, pomimo zarzucanego braku adekwatnych studiów i tytułów akademickich, zwłaszcza dwie najnowsze książki, w której stawia hipotezę o istnieniu państwa Wielkiej Lechii.
Jest emerytem, mieszka w Gdyni z żoną Iwoną oraz córką.
W latach 1975-1984 współpracował z Zarządem II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (wywiad wojskowy), miał pseudonim „Henryk”[10]. Sprawę agenturalnej przeszłości ujawnił Radosław Patlewicz.
Publikacje książkowe[edytuj]
- Zamki Państwa Krzyżackiego w Polsce, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2010, ISBN 9788311118089
- Cywilizacje kosmiczne na Ziemi, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2014, ISBN 9788311127159 (reprint w 2016)
- Słowiańscy Królowie Lechii, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2015, ISBN 9788311138759
- Chrześcijańscy Królowie Lechii, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2016, ISBN 9788311143111
- Królowie Lechii i Lechici w dziejach, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2017, ISBN 9788311151970
Kontrowersyjne poglądy[edytuj]
W książce "Cywilizacje kosmiczne na Ziemi" autor, próbując porównać studia nad Biblią, tabliczkami sumeryjskimi, oraz badania innych, równie nieuznanych co on, badaczy, dochodzi do wniosków, że m.in. na Ziemi przed powstaniem Cywilizacji Wielkich Rzek istniały już cywilizacje pochodzenia kosmicznego władające zaawansowaną technologią i używające ludzi, stworzonych przez siebie metodami inżynierii genetycznej, jako niewolników. Tym sposobem próbuje on wytłumaczyć m.in. niebiańskie pochodzenie bóstw w wielu kulturach, mit o Atlantydzie, czy budowę Stonehenge.
Janusz Bieszk w swoich książkach próbuje wypromować swoją ideę istnienia państwa tzw. Wielkiej Lechii - potężnego imperium Słowian, mającym, według autora, powstać już w XVIII w. p.n.e. Swoje badania opiera m.in. na odrzuconej przez polską historiografię tzw. Kronice Prokosza (uważanej za falsyfikat). W jego książce możemy znaleźć tezy jakoby Lechici (mieszkańcy państwa) m.in. odparli atak Aleksandra Wielkiego, czy splądrowali Rzym, Ateny, oraz Kartaginę. Janusz Bieszk przypisuje Słowianom zasługi Sarmatów i Scytów, twierdząc, że to tylko inne nazwy tych samych ludów. Opiera te informacje na podstawie badań przeprowadzonych przez bydgoskich uczonych, wedle których (wedle interpretacji Bieszka) Słowianie zamieszkują Europę Środkowo-Wschodnią już od wielu tysięcy lat.
Jednym z najbardziej zaskakujących pomysłów tego autora jest, jakoby Bolesław Chrobry, a także jego syn Mieszko II (w książkach Bieszka - Mieczysław III) oraz, nieuznawany przez historyków, Bolesław Zapomniany, mieli nosić tytuły cesarskie oraz posiadać zaginiony złoty tron Karola Wielkiego. W książce "Chrześcijańscy Królowie Lechii" promuje on tezę, jakoby wprowadzenie chrześcijaństwa było dla Lechitów katastrofą i wprowadzeniem systemu de facto niewolniczego.
Główne zarzuty[edytuj]
- stosowanie nieuznanych dzieł typu Kronika Prokosza (ta konkretna jest uznawana za falsyfikat, napisany przez Piotra Dyamentowskiego)
- de facto podważanie całego dorobku historiograficznego polskich środowisk historycznych (który oskarża o agenturę na rzecz zaborców pruskiego i austriackiego)
Linki zewnętrzne[edytuj]
- ↑ W sprawie metod badawczych Janusza Bieszka.
- ↑ Andrzej Zyśko: Zamki Państwa Krzyżackiego w Polsce – Recenzja. Portal Strategie, 2014-10-07. [dostęp 2016-12-16].
- ↑ Krystyna Szczekocka-Mysłek: Jasnogórski poczet królów i książąt polskich. Warszawa: Wydawnicto Spółdzielcze, 1990, s. 120.
- ↑ Grzegorz Braun: Nagła śmierć mistrza Lelewela. Portal Polonia Christiana, 2012-03-16. [dostęp 2016-12-17].
- ↑ Anonim: Odpowiedź Janusza Bieszka w sprawie naszego artykułu "Nie wiem, o czym mówię i nie wiem, co jest po czym. Polemika z metodami badawczymi Janusza Bieszka". Sigillum Authenticum, 2016-09-15. [dostęp 2016-12-16].
- ↑ Prokosz: Kronika Polska przez Prokosza w wieku X napisana. Sandomierz: Wydawnictwo Armoryka, 2015, s. 314. ISBN 978-83-8064-104-4.
- ↑ Scheda della risosa - incrizione funeraria (wł.). [dostęp 2016-12-16].
- ↑ Janusz Bieszk: Kamienie wołać będą.... 2016-10-11. [dostęp 2016-12-16].
- ↑ Przemek Cebula: Słowiańscy królowie Lechii. Nowy Dziennik (Polish Daily News), 2016-09-15. [dostęp 2016-12-17].
- ↑ Janusz Bieszk Inwentarz Archiwalny IPN.
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego biogramu, zobacz ją.
Ten artykuł nie spełniał dotychczas kryteriów encyklopedyczności Wikipedii.
