Klub Francuski SGPIS[edytuj]

Klub Francuski SGPIS (zwany także „Syndromem”) – powstał 22 listopada 1984 r. z inicjatywy 9 osób, które były działaczami samorządu studenckiego i Głosu Wolnego SGPiSu (GWS), podziemnej organizacji działającej na uczelni w latach 1982–1984. Nazwę Syndrom zaczęto używać w 1987/88 r. Prezesem Klubu był Daniel Alain Korona (działacz GWS i współpracownik działu zagranicznego NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze). Po wielu perypetiach Klub zarejestrowano w marcu 1985 r. Bardzo szybko KF podjął działalność opozycyjną. Z inicjatywy działaczy KF reaktywowano NZS SGPIS (grupa Bakcyla) i nawiązano kontakty z francuską organizacją studencką UNEF-ID dla NZS. Uruchomiono akcję wysyłania prasy podziemnej do paryskiego biura NSZZ „Solidarność”, KF rozpoczął wydawanie biuletynów w języku francuskim i polskim (SYNDROM), filatelistyki niezależnej. Prowadził także akcje plakatowe, np. antyalkoholowe („Alkohol to morderca o czerwonych oczach”), przeciw zmianom w regulaminie studiów, wprowadzeniu tzw. systemu modułowemu oraz „Czy wiesz że we wrześniu czeka cię pobór do wojska – umożliwi to nowy regulamin studiów” oraz w sprawie sytuacji w klubie ACK PARK.

Rok 1986 stał się okresem nasilenia szykan wobec KF. 11 listopada prezes Klubu został zatrzymany za rozpowszechnianie ulotek niepodległościowych bez zezwolenia i skazany na karę grzywny. Niektórzy członkowie KF stali się obiektem presji ze strony władz i opuścili Klub. W kwietniu 1987 r. odmówiono wydania paszportu Danielowi Koronie, pod pretekstem najpierw orzeczenia kolegium ds. wykroczeń, a gdy okazało się to podstawą niewystarczającą, powołano się na przepis o bezpieczeństwie państwa, obronności narodowej i ważnych względów gospodarczych. W tym samym roku Klub Francuski został formalnie zdelegalizowany.

W 1987 r. większość członków i działaczy Klubu zakończyła studia, niektórzy wcześniej wyemigrowali (Joanna Rozbicka, Zbigniew Wojtkowski), nieliczni pozostali na placu boju np. Krzysztof Skibiński, pseudonim Igor. Rok 1987/88 – był faktycznie ostatnim rokiem działalności Klubu na uczelni. KF zorganizował milczący wiec w maju 1988 r.. pomimo systematycznych przesłuchań Daniela Korony przez SB, szykan wobec Roberta Korony (asystenta na SGPISie). Także na spotkaniach z nowo przyjętymi kandydatami na studia (tzw. zerówki) akcje ulotkowe były dziełem KF.

Klub Francuski zaprzestał działalności na SGPISie, jednak działał wciąż poza uczelnią pod nazwą „Syndrom”. Za jego przyczyną w marcu 89 r. doszło do strajku na poczcie głównej w Warszawie. Działalność SYNDROMu skończyła się w latach 1990-tych.

W zasobach archiwalnych IPN zachowała się teczka – sprawa operacyjnego sprawdzenia „Francuz” dotyczącego Daniela Alain Korony, jednak wiele dokumentów zostało zniszczonych. Wiadomo z akt paszportowych, że od 1986 roku obowiązywał zakaz wydania mu paszportu (do 1988 r, ale we wrześniu 1987 r. anulowano zastrzeżenie). SB podjęła w 1988 r. grę operacyjną mającą na celu skompromitowania Daniela w środowisku opozycyjnym i miejscu pracy. W okresie luty-maj 1988 r. stworzono notatki o zgłoszeniu się Daniela i rzekomym informowaniu służb. Jak wynikało z treści tych notatek oprócz czysto zmyślonych informacji, znalazły się publiczno-dostępne, a także takie o których Daniel nie mógł wiedzieć.

KF odegrał istotną rolę na polu opozycyjnym na SGPISie, działał jawnie i podziemnie, pozwalał przełamywać barierę strachu.

Przypisy

---

Źródło: Ten artykuł bazuje na treści artykułu: Klub Francuski SGPIS z Wikipedii; autorzy: w historii edycji; prawa autorskie: licencja CC-BY-SA 3.0 oraz GNU FDL