Mel Ignatow

Z PrePedia
Skocz do: nawigacja, szukaj
Information icon4.svg W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego biogramu, zobacz ją.
Mel Ignatow
Data urodzenia 26 marca 1938
Data i miejsce śmierci 1 września 2008
Kentucky
Przyczyna śmierci krwotok

Mel Ignatow (ur. 26 marca 1938, zm. 1 września 2008)[1] – mieszkaniec Louisville w stanie Kentucky (USA), oskarżony o zabójstwo swej byłej dziewczyny Brendy Sue Schaefer w 1988 roku. Sprawa była kontrowersyjna, gdyż Ignatowa uniewinniono od tego zarzutu, lecz zdjęcia udowadniające jego winę zostały ujawnione dopiero po całym procesie. W związku z zasadą podwójnej karalności, jakkolwiek by nie chciano, Ignatowa nie można było ponownie sądzić za tę samą zbrodnię. Został on natomiast uznany za winnego krzywoprzysięstwa i osadzony w więzieniu. Podstawą do skazania go za wyżej wymieniony czyn były jego wcześniejsze, fałszywe zeznania przed ławą przysięgłych.

Zabójstwo[edytuj]

W czasie zabójstwa Ignatow i Brenda Schaefer byli w związku od dwóch lat. Ignatow wiedział, że Brenda (która już wcześniej narzekała jakoby był obelżywy wobec niej) planowała zerwać z nim. Ignatow zwrócił się więc do swojej byłej partnerki Mary Ann Shore, z prośbą o pomoc w zaaranżowaniu i przeprowadzeniu morderstwa. Spędzili oni kilka tygodni na żmudnych przygotowaniach. Shore zeznała, że w jej domu wraz z Ignatowem przeprowadzili próby na dźwiękoszczelność i wykopali prowizoryczny grób w pobliskim lesie.

23 września 1988 Schaefer spotkała się z Ignatowem, by zwrócić mu jako właścicielowi biżuterię przechowywaną w jej domu. Wówczas Ignatow zaciągnął Schaefer do domu Shore, gdzie wyciągnął pistolet w stronę Schaefer i zamknął za nią drzwi. Potem napastnicy zawiązali jej oczy, zakneblowali i związali. Ignatow zmusił Schaefer do rozebrania się, fotografował w jednoznacznej pozycji, zgwałcił, upodlił i bił, po czym zabił śmiertelną dawką chloroformu. Gdy Ignatow gwałcił i torturował Schaefer, Shore robiła zdjęcia i pomagała wspólnikowi w zacieraniu śladów morderstwa. Sprawcy zakopali ofiarę z tyłu domu Shore. Na koniec Ignatow przejął biżuterię i kompromitujący film.

Śledztwo i proces[edytuj]

Wkrótce po zaginięciu Brendy Schaefer policjanci zaczęli podejrzewać Ignatowa, ale nie byli w stanie znaleźć żadnych świadków ani namacalnych dowodów powiązujących podejrzanego z owym zaginięciem. Nie mogli również znaleźć ciała Schaefer. W poszukiwaniu materiałów umożliwiających im postęp w wyjaśnianiu sprawy policja zaprosiła Ignatowa do oczyszczenia swego dobrego imienia poprzez zeznawanie przed ławą przysięgłych. Tam wymienił imię Shore i w ten sposób ona również została wciągnięta w dochodzenie. Policja przesłuchała Shore, która w końcu przyznała się do udziału w planowaniu zabójstwa oraz do robienia zdjęć Ignatowowi, w czasie gdy on torturował i wykorzystywał seksualnie swą byłą dziewczynę. Shore także zaprowadziła śledczych do miejsca pochówku ciała, które w ciągu ponad roku od zakopania w dużym stopniu uległo już rozkładowi. Sekcja zwłok wykazała, że kobieta została wykorzystana seksualnie, lecz wszelkie materiały genetyczne pochodzące z krwi i nasienia uległy rozkładowi.

Śledczy przekonali Shore do założenia podsłuchu, w zamian zaś zadeklarowali odstąpienie wobec niej od wszelkich oskarżeń poza zarzutem utrudniania śledztwa i fałszowania dowodów. W podsłuchanej rozmowie Shore wyznała Ignatowowi, że Federalne Biuro Śledcze prześladuje ją, a ona sama żałuje, że mienie za domem zostało sprzedane i zagospodarowane. Na nagraniu Iwanow zgromił rozmówczynię za przyzwalanie Federalnemu Biuru Śledczemu na „naprzykrzanie się” jej i dodał, iż nie odchodzi go, czy służby przekopią całą posesję, ponieważ „Tam, gdzie kopaliśmy nie jest wcale płytko.”.

Opierając się na zgromadzonych nagraniach prokuratorzy w roku 1991 oskarżyli Ignatowa o morderstwo. Proces toczył się poza terenem Louisville/Jefferson County, przeniesiono go do Kenton County, gdzie rozgłos medialny był znacznie mniejszy. W jednych z fragmentów nagranej rozmowy między Ignatowem a Shore, w której Ignatow stwierdza: „Tam, gdzie kopaliśmy nie jest wcale płytko. Obok tamtego terenu na prawo, gdzie jest to miejsce nie ma żadnych drzew.” (ang. „That place we dug is not shallow. Beside that one area right by where that site is does not have any trees by it”). Sąd uznał, że Ignatow powiedział „safe” (ang. kasa pancerna), a nie „site” (z ang. miejsce) – jak oczekiwała policja. Ta drobna rozbieżność doprowadziła sąd do wniosku, że rozmowa dotyczyła zakopanego sejfu. Ponadto Shore – główny świadek oskarżenia – przyszła do sądu ubrana w obcisłą mini-spódniczkę i śmiała się podczas składania swoich zeznań, co w oczach sądu podważyło jej wiarygodność. Tymczasem obrona przekonywała, że to Shore, a nie Ignatow, zabiła Schaefer.

W świetle zgromadzonych dowodów i ze względu na chęć sędziów zakończenia obrad przed Świętami Bożego Narodzenia, sąd uniewinnił Ignatowa. Członkowie składu sędziowskiego byli zażenowani wyrokiem, więc poczynili bardzo nietypowy jak na swoją instytucję krok – wystosowali list z przeprosinami do rodziny Schaeferów. Rodzice ofiary zmarli jeszcze zanim zaczął się cały proces sądowy. Według opinii rodziny i jej przyjaciół, ich przedwczesna śmierć była spowodowana zawałem serca i stresem po zabójstwie córki[2].

Następstwa[edytuj]

Sześć miesięcy po uniewinnieniu Ignatowa, w trakcie prac porządkowych w jego starym domu (Ignatow sprzedał go, by mieć środki na opłacenie obrony), odkryto pod dywanem w korytarzu plastikową torbę umieszczoną w otworze wentylacyjnym. W środku torby znajdowała się biżuteria, którą Schaefer wzięła ze sobą w noc jej zaginięcia i trzy rolki niewywołanego filmu. Po wywołaniu okazało się, że zdjęcia przedstawiają Ignatowa torturującego i gwałcącego Schaefer, zupełnie tak, jak opisywała cały incydent Shore. Twarz Ignatowa nie była widoczna na zdjęciach, lecz owłosienie ciała i pieprzyki pozwalały go doskonale zidentyfikować.

Wobec Ignatowa wytoczono kolejny proces, tym razem na podstawie zeznań z poprzedniego procesu przed ławą przysięgłych. Sprawca nie mógł być znowu sądzony o wcześniej popełnione zabójstwo, więc wymiar sprawiedliwości oskarżył go o krzywoprzysięstwo (a za to nie grozi kara śmierci). Ignatow doskonale o tym wiedział, więc w sądzie odwrócił się do braci ofiary i powiedział, że ją zabił, lecz przy tym stwierdził, że umierała bezboleśnie.

Ignatow odsiedział pięć lat z ośmioletniego wyroku za składanie fałszywych zeznań. W dalszej kolejności Mel Ignatow odbywał proces przed wymiarem sprawiedliwości w związku ze składaniem fałszywych zeznań w sprawie przeciwko pracodawcy Schaefer. Sprawa dotyczyła groźby zabójstwa Ignatowa, jeśli ten nie ujawni, gdzie jest ciało Schaefer. I tym razem sąd skazał Ignatowa, zasądzono wobec niego 9 lat pozbawienia wolności. Skazany został drugi raz zwolniony z więzienia w grudniu 2006 roku. Wrócił do Louisville. Miał tam swój dom cztery mile od domu, gdzie zabił Schaefer.

Pisarz Bob Hill napisał o tym książkę pt. Double Jeopardy, która stała się bestsellerem i wywołała dużą falę zainteresowania tymi procesami. MSNBC i CourtTV również wyemitowały filmy dokumentalne o tej tematyce.

Brenda Sue Schaefer jest pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu Cave Hill Cemetery w Louisville.

Śmierć[edytuj]

1 września 2008 Ignatow został znaleziony martwy we własnym domu. Miał 70 lat[3]. Sekcja zwłok rozstrzygnęła, że zmarł przez wykrwawienie. Potknął się i upadł na szklany stół, a w wyniku tego zranił się w głowę lub w rękę, po czym nastąpiła utrata tak dużej ilości krwi, że doszło do zgonu[4].

  1. Record of Melvin H. Ignatow. Ancestry.com. Social Security Death Index [database on-line]. Provo, UT, USA: The Generations Network, Inc., 2009.
  2. William Weathers: A miscarriage of justice will be complete on Halloween (ang.). 1997-09-30. [dostęp 2006-05-28].
  3. An autopsy will be performed today to determine cause of death of Mel Ignatow (ang.). whas11.com, 2008-09-02. [dostęp 2008-09-02].
  4. Ignatow’s son reacts to his father’s death (ang.). wave3.com, 2008-09-01. [dostęp 2008-09-02].

Bibliografia[edytuj]