Podwodne Centra Danych (Underwater Data Centers UDC)
Podwodne centra danych – pierwsza propozycja budowy podwodnych centrów baz danych z przeznaczeniem dla Internetu pojawiła się w 2012 roku na konkursie Mozilla Ignite. Została zgłoszona przez amerykańskich naukowców polskiego pochodzenia: Radoslaw M. Sobczynski et al. https://mozillaignite.org/ideas/169/, 12 września 2012 roku.
Istota projektu: Prawie połowa światowej populacji mieszka w odległości 150 km od wybrzeży. Technologia pozwoli przyspieszyć przepływ informacji w sieci internetowej. Koncept związany jest z lepszym wykorzystywaniem energii produkowanej przez morskie instalacje z odnawialnych źródeł energii (wiatraki, turbiny) i opiera się na większej wartości przesyłu informacji niż prądu elektrycznego.
Koncept umieszczenia podwodnych serwerów zapewnia chłodzenie i zwiększa bezpieczeństwo instalacji związanej np. z uszkodzeniem w wyniku sztormów morskich. Wcześniejsze koncepcje umieszczania serwerów na barkach zostały opatentowane przez Google, Patent US7525207: [1].
Globalne zużycie energii przez centra danych jest większe niż zużycie energii przez Argentynę i stanowi obecnie więcej niż jeden procent światowego zużycia energii. [2],oraz [3].
31 stycznia 2016 roku firma Microsoft ogłosiła informację na temat pierwszych podwodnych prób z UDC poprzez publikację w The New York Times [4] oraz Forbes [5], nie wspominając o pomysłodawcach projektu, którzy opracowali koncept w 2012 roku dla dobra publicznego: (Patrz pierwszy link) [6] [7]
Autorzy pomysłu zwrócili uwagę, że sukces technologii w dużej mierze będzie zależał od uregulowania strony prawnej takich instalacji od strony ekologicznej i statusu podatkowego oraz przepisów prawa morskiego, w przypadku ochrony krytycznego elementu struktury Internetu.
Bibliografia[edytuj]
- J. M. Kaplan, W. Forrest, and N. Kindler. Revolutionizing data center energy efficiency. Technical report, McKinsey & Company, July 2008.
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
