Sanderus
Sanderus – postać z powieści Henryka Sienkiewicza Krzyżacy.
Niemiec mieszkający w Malborku, mówiący po polsku. Zapytany przez Zbyszka z Bogdańca, skąd zna tak dobrze język polski, odpowiedział: "waszą mową mówię, gdyż się w Toruniu urodziłem, gdzie wszystek naród tak mówi. Później mieszkałem w Malborku, ale i tam to samo! Ba! nawet i bracia zakonni waszą mowę rozumieją."
Sanderus był przygodnym handlarzem, sprzedającym odpusty i relikwie. Twierdził, że prowadząc swoją handlową działalność odwiedził: Ziemię Świętą, Konstantynopol, Rzym, a następnie Francję, skąd powrócił na ziemie zakonu krzyżackiego oraz Mazowsze. W jego ofercie kupieckiej znajdowały się między innymi: kopytko z osiołka, na którym odbyła się ucieczka do Egiptu; pióro ze skrzydeł archanioła Gabriela; olej, w którym poganie świętego Jana chcieli usmażyć; szczebel z drabiny, o której się śniło Jakubowi oraz łzy Marii Egipcjanki.
Wśród odpustów polecał: całkowite, na pięćset, trzysta lub dwieście lat - jak również tańsze "aby i ubodzy ludzie mogli je nabywać i tym sposobem czyśćcowe męki sobie skracać". Sanderus był cichym miłośnikiem wina, lubiącym nieco fantazjować i użalać się nad sobą, nie gardzącym jednak kobylim mlekiem w sytuacjach, gdy brak było pod ręką szlachetniejszego trunku.
Zbyszko z Bogdańca udzielił Sanderusowi pomocy, gdy koń handlarza uciekł (został zjedzony przez wilki, według wersji samego Sanderusa). Bohater przez długi czas wędrował ze Zbyszkiem i pomógł mu w odzyskaniu Danusi.
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
