Tradycja polityczna[edytuj]
Tradycja polityczna – to przekaz idei i wartości politycznych oraz wzorców zachowania politycznego z pokolenia na pokolenie.
Spełnia ona pożyteczną rolę w kształtowaniu ciągłości wspólnoty narodowej i przejmowaniu pożytecznych doświadczeń w zakresie funkcjonowania mechanizmów władzy publicznej, a także kształtowaniu aktywnych postaw obywatelskich. Tradycja polityczna nie jest identyczna z całokształtem dziedzictwa idei i wartości politycznych,lecz sprowadza się do przejmowania dziedzictwa kulturowego wartościowego dla chwili obecnej jak i przyszłości. O przekazie decyduje hierarchia wartości jako społecznie doniosła dla urządzenia życia politycznego państwa. Tradycja polityczna jest jednym z głównych sposobów korzystania z dorobku przeszłości kulturowej dla tworzenia współczesnego ładu politycznego. Powołanie się na tradycję polityczną dowodzi docenienia dorobku przeszłości i służy do pobudzenia świadomości politycznej do wzmożenia wysiłków na rzecz lepszego urządzenia życia publicznego.
W odwołaniu się do tradycji politycznej przydatnej dla współczesnego społeczeństwa i państwa polskiego ma się na myśli głównie demokratyczny dorobek kulturowy w zakresie idei i wartości politycznych od oświecenia do po współczesność. Kultura polityczna społeczeństwa polskiego wzbogacona obecnie o nośniki tradycji politycznej staje się bardziej przystawalna do świadomości narodowej i zrozumiałą dla szerokich kręgów społeczeństwa. Duże znaczenie obecnie w kształtowaniu tego procesu ma powstały w 1992 roku w Krakowie Ośrodek myśli politycznej stworzony w celu prowadzeni debaty publicznej opolskiej polityce. Zajmuje się również działalnością naukową z zakresu filozofii politycznej oraz stosunków międzynarodowych.
Główne ośrodki polskiej myśli politycznej dawniej i dziś
- Lublin
- Kraków
- Wilno
- Warszawa
Główne nurty i przedstawiciele polskiej myśli politycznej
- Marian Zdziechowski
- Józef Szujski
- Paweł Popiel
- Stanisław Koźmian
- Stanisław Estreicher
- Michał Bobrzyński
- Zygmunt Balicki
- Roman Dmowski
- Władysław Konopczyński
- Jan Ludwik Popławski
- Adam Heydel
- Tadeusz Romanowicz
- Ferdynand Zweig
- Ignacy Czuma
- Józef Mackiewicz
- Józef Bocheński
- Leopold Caro
- Edward Hojecki
- Ignacy Daszyński
- Henryk Kamiński
- Bolesław Limanowski
Najważniejsze spory w dziejach Polskiej myśli Politycznej
- Spór o pierwszą Rzeczpospolitą
- Spór o tradycję insurekcyjną i postawę wobec zaborców w w XIX i na początku XX w.
- Spory o przemiany społeczne i polityczne w XIX w.
- Spory polityczne Drugiej Rzeczpospolitej
- Spór o Powstanie Warszawskie
- Spory o PRL
Główni przedstawiciele angielskiej myśli politycznej
Główni przedstawiciele francuskiej myśli politycznej
Główni przedstawiciele niemieckiej myśli politycznej
Bibliografia
- J. Szacki: Tradycja. w:Encyklopedia kultury Polskiej ΧΧ wieku. Warszawa 1991
- E. Zieliński:Nauka o państwie i polityce. Warszawa 1999
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
Ten artykuł zawiera treści stanowiące niepopartą źródłami twórczość własną.
