Tuning motocykli
 |
Ten artykuł od 2011-08 wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Informacje nieweryfikowalne mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Aby uczynić artykuł weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Tuning motocykli (z ang. strojenie, regulacja).
Tuning można podzielić na dwie zasadnicze grupy:
- tuning mechaniczny: podnoszenie mocy i osiągów poprzez modyfikacje silnika i układów mu towarzyszących,
- tuning optyczny: podnoszenie walorów estetycznych lub zwiększania jego atrakcyjności skutera poprzez poprawianie jego wyglądu.
Tuning mechaniczny[edytuj]
Tuning mechaniczny to podmiana seryjnych części na części tuningowe lub stosowanie zmyślnych trików, które pozwalają powiększyć moc i osiągi domowymi sposobami.
Obecnie najczęściej stosuje się podmianę części seryjnych na tuningowe zamienniki, które są znacznie mocniejsze w stosunku do seryjnych.
Najczęściej zmienia się cylindry, wały, gaźniki, wariatory, tłumiki, sprzęgła, układy zapłonowe, membrany, przełożenia, filtry powietrza, zawory ssące etc.
Najbardziej znane firmy tuningowe specjalizujące się w tuningu skuterów i motorowerów i niektórych motocykli z silnikiem dwusuwowym to Metrakit, Airsal, Leo Vince, Stage6, Tecnigas, Naraku, Malossi, Polini, Yasuni, Hebo, TEC, TOP Performance oraz Top Racing.
Tuning skuterów jest umownie podzielony na trzy klasy osiągów
Sport – moc od 8 do około 11 koni mechanicznych, pojemność 70 ccm. W tej klasie tuningu najczęściej wymienia się: cylinder(na sportowy zamiennik o pojemności 70 centymetrów sześciennych), wał (na sportowy odpowiednik odporniejszy na wysokie prędkości obrotowe silnika i zwiększający kompresję skrzyni korbowej, gaźnik (najczęściej 21 mm), wariator oraz tłumik. Klasa sport cechuje się większą mocą i prędkością maksymalną niż seryjny skuter i jest najczęściej wybieraną klasą tuningową w Polsce.
Racing – moc od 12 do około 18 koni mechanicznych, pojemność 70 ccm. W tej klasie tuning jest podobny do klasy sport, ale różni się przede wszystkim innym cylindrem (najczęściej chłodzone cieczą) który ma większą moc nominalną niż cylindry klasy sport oraz tłumikiem który nie posiada homologacji i pozwala na lepszą i wydajniejszą pracę cylindra. W tej klasie moc na poziomie 16 koni mechanicznych pozwala na rozwijanie bardzo dużych prędkości i wyśmienitych przyśpieszeń. Klasę tę przeważnie wybierają ludzie którzy mają zamiar profesjonalnie ścigać się na skuterach, ale wybierają ją też zwykli użytkownicy którzy chcą mieć naprawdę mocną maszynę.
High end (EVO) – moc od 18 do około 30 koni mechanicznych, pojemność 70 ccm. Najmocniejsza klasa tuningowa cechuje się ogromną mocą, ogromnymi przyspieszeniami, niewyobrażalnie wielką prędkością maksymalną (około 160 km/h)oraz wielką awaryjnością spowodowaną wielkim obciążeniem silników. Klasę tę wybierają przeważnie zawodnicy ścigający się na 1/8 mili oraz zwykli użytkownicy którzy potrzebują bardzo wielkiej mocy. W klasie EVO stosuje się bardzo mocne i zaawansowane technicznie cylindry które są dziełami sztuki inżynierii precyzyjnej. Niestety wielka moc na poziomie około 25 koni mechanicznych okupiona jest bardzo wielką awaryjnością (wymiana cylindra i tłoka po 200 roboczogodzinach). Przy tej klasie w silniku seryjny zostaje tylko blok, reszta to tuningowe części najwyższej jakości.
Pomiędzy głównymi klasami istnieje dużo klas pośrednich np. midrace czy Big Bore. klasy te cechują się wielką różnorodnością części tuningowych użytych w projekcie, jak na przykład cylinder klasy sport i wydech klasy racing.
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
