Wczasy
Ten artykuł należy dopracować zgodnie z zaleceniami edycyjnymi: określić realia czasowe, nadać formę i język bardziej encyklopedyczne. Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu. |
Wczasy, dawniej wywczas, to wypoczynek połączony ze zmianą środowiska, otoczenia, klimatu. Z czasem określenie to zaczęło oznaczać wypoczynek zorganizowany. Osoba korzystająca z takiej formy wypoczynku to wczasowicz.
Spis treści
Organizatorzy[edytuj]
- 1933 - Robotnicze Towarzystwo Turystyczne, Łódź i Bielsko-Biała
- 1934 - Stowarzyszenie Rodzina Kolejowa, Warszawa
- 1936 - Stowarzyszenie "Urlopy Robotnicze", Łódź
- 1937 - Spółdzielnia Turystyczno-Wypoczynkowa "Gromada" (działająca na wsi)
- 1938 - Centralne Biuro Wczasów, Warszawa
- 1949 - Fundusz Wczasów Pracowniczych, instytucja, która przejęła bazę wypoczynkową i do lat 90 zmonopolizowała organizowanie różnych form wypoczynku dla pracujących
- 1957 - wczasy organizują również samorządy robotnicze przy zakładach pracy.
Ośrodki wypoczynkowe tworzyły także przedsiębiorstwa - samodzielnie, lub jako wspólną inwestycją pod nazwą międzyzakładowy dom wczasowy, utrzymywany wspólnie przez kilka przedsiębiorstw.
Baza[edytuj]
Dom wczasowy to zarówno niewielki pensjonat jak i spory budynek mieszczący, oprócz pomieszczeń noclegowych, stołówkę, świetlicę, oraz inne urządzenia uatrakcyjniające pobyt. Ośrodek wczasowy to kompleks domów wczasowych, ale także zespół domków kempingowych. Miejscowość wczasowa to wczasowisko.
Formy[edytuj]
Dla pracowników kolei i ich rodzin organizowano wczasy wagonowe w przystosowanych do zamieszkania wagonach, ustawionych na bocznicach kolejowych.
Mieszczuchom oferowano wczasy pod gruszą, w sielskim otoczeniu, z możliwością uczestniczenia w sielskich zajęciach i sielskim obyczaju, lub wczasy w siodle. Współcześnie formy te znane są pod określeniem agroturystyka.
Miłośnicy turystyki wybierali wczasy turystyczne, np. piesze, kajakowe, samochodowe, dofinansowywane z funduszu socjalnego pod warunkiem zaliczenia zadanego limitu kilometrów potwierdzonego pieczęciami urzędów pocztowych, hoteli, schronisk lub nawet sklepów w odwiedzonych miejscowościach.
Zobacz też[edytuj]