Bronek Woyciechowski

Z PrePedia
Skocz do: nawigacja, szukaj
Bronek Woyciechowski
Maciej Zakościelny, odtwórca roli Bronka Woyciechowskiego
Maciej Zakościelny, odtwórca roli Bronka Woyciechowskiego
Pierwszy odcinek Skok (1)
Grany przez Maciej Zakościelny
Informacje
Imię i nazwisko Bronisław Woyciechowski
Przydomek Hrabia
Specjalność kapitan Wojska Polskiego
Rodzina ojciec Stanisław

Bronek Woyciechowski – postać fikcyjna, występująca w serialu Czas honoru, jeden z czterech głównych bohaterów serialu.

W serialu pojawia się jako porucznik Wojska Polskiego w odc. 1 wiosną 1941 roku, gdy na terenie Anglii kończy się szkolenie pięcioosobowego oddziału Polaków, którzy następnie jako cichociemni mają zrzuceni do Polski[1]. Towarzyszą mu przełożony Czesław Konarski, jego synowie Władek Konarski i Michał Konarski oraz Janek Markiewicz[2].

Jest synem Stanisława Woyciechowskiego, właściciela odlewni metali kolorowych w Warszawie[3][4]. Wśród przyjaciół uchodzi za posiadającego szlacheckie korzenie (żartobliwie zwracają się do niego Hrabio) oraz za osobę majętną z racji działalności ojca (z tego względu Bronek dokonuje pożyczek od ojca). W przeciwieństwie do pozostałych bohaterów, Bronek po przybyciu do Warszawy nie szuka kontaktu z ojcem. Robi to dopiero zmuszony potrzebą pożyczki pieniędzy, a następnie w celu załatwienia sfałszowanej tożsamości Michałowi Konarskiemu (jako pracownikowi fabryki). Chłodne stosunki z ojcem wynikają z faktu pozostawienia przez Stanisława żony w przeszłości. Z drugiej strony Bronek usiłuje dotrzeć do swojej przedwojennej narzeczonej, Wandy Ryszkowskiej[5], która jest przekonana, że on nie żyje i utrzymuje kontakty ze swoim byłym mężem Karolem. Spotyka się jedynie z jej matką, Heleną Dobrzyńską. Bronek w 1941 roku ma ponad 20 lat (w odc. 17 ojciec daje mu pieniądze w teczce, którą jak mówi kupił mu przed wojną na 21 urodziny[6]).

Prywatnie Bronek dostaje pracę jako pomoc maszynisty. Zamieszkuje w stolicy u kolejarza Edwarda. Wdaje się w krótki romans z jego żoną Wisią, z czego się wycofuje[7].

W działalności konspiracyjnej otrzymuje przydział kierowania komórką dokonującą egzekucje na polskich zdrajcach[8]. Jego podwładnymi jest początkowo trójka rodzeństwa, z których następnie ginie dwóch braci w wyniku samowolnej akcji likwidacji niemieckiego urzędnika Brauna[9]. Bronek dokonuje egzekucji na zdrajcach ojczyzny; jego ofiarami są: konfidentka Helena Modrzewska (oraz towarzyszący jej Niemiec)[10], dyrektor Teatru Polskiego Gerard Majer[11], trzech gestapowców legitymujących go[12], konfident (okazał się tym, który wziął łapówkę w wysokości 20 000 zł za uwolnienie Wandy)[13], szmalcownik Kwapisza (wspólnie z Jankiem)[14], zwerbowani przez Gestapo polscy zdrajcy Stanisław Górka i Włodek Hulewicz[15], dwóch Niemców na motocyklu patrolowym w lesie[16].

W rzeczywistości wojennej celem konspiracji podaje się jako Bronisław Oleksiński, Henryk Maliński (jako pomoc maszynisty do odc. 15[17]), „Czarny”, Krajewski (II sezon).

Po aresztowaniu Wandy przeprowadza nieudaną próbę uwolnienia jej z Pawiaka[18]. W końcu doprowadził do ucieczki narzeczonej. Ze względu na bezpieczeństwo umieścił ją w klasztorze. Tam Wanda powiedziała mu, że jest w ciąży. Jednak po pewnym czasie, kobieta poroniła. Nie ma pewności co do ojcostwa nienarodzonego dziecka, istnieje prawdopodobieństwo, iż ciąża mogła zostać wywołana w wyniku gwałtu na Wandzie dokonanego przez niemieckiego strażnika na Pawiaku, Schneidera[19]. Przemawia za tym brak radości Wandy z potencjalnego macierzyństwa oraz chęć przekazania Bronkowi „ważnej wiadomości”, do czego ostatecznie nie dochodzi.

W odc. 31 i 32 zostaje więziony i torturowany przez przedstawicieli sowieckiego wywiadu, a z ich rąk ginie jego współpracownik, Antek[20][21].

W wyniku wniknięcia w struktury polskiego podziemia niemieckiego agenta Johanna von Reslasky’ego, podającego się za Polaka Tadeusza Kruczka i sfabrykowania przez niego dowodów na współpracę z Niemcami przez Stanisława Woyciechowskiego oraz Bronka, zostaje oskarżony o kolaborację[22]. Pomimo zapewnień o niewinności, sąd podziemny skazuje ojca i syna na karę śmierci, do czego potrzeba jedynie zatwierdzenia odgórnego[23]. Z zarzutami nie może pogodzić się także Wanda, która przeczuwa, że prawdziwym zdrajcą jest Tadeusz. Śledzi go i zauważa, że spotyka się z majorem Martinem Halbe z Abwehry. Tadeusz zostaje zdemaskowany a Bronek z ojcem oczyszczeni z zarzutów[24].

  1. „Czas honoru”; odcinek 1: „Skok”.
  2. „Czas honoru”; odcinek 1: „Skok”.
  3. „Czas honoru”; odcinek 17: „Serwus, panowie”.
  4. „Czas honoru”; odcinek 19: „Wojna i miłość”.
  5. „Czas honoru”; odcinek 3: „Przydział”.
  6. „Czas honoru”; odcinek 17: „Serwus, panowie”.
  7. „Czas honoru”; odcinek 7: „Wielkanoc'41".
  8. „Czas honoru”; odcinek 3: „Przydział”.
  9. „Czas honoru”; odcinek 8: „Odwet”.
  10. „Czas honoru”; odcinek 6: „Pawiak”.
  11. „Czas honoru”; odcinek 10: „Spotkania”.
  12. „Czas honoru”; odcinek 12: „Za murem”.
  13. „Czas honoru”; odcinek 17: „Serwus, panowie”.
  14. „Czas honoru”; odcinek 23: „Niemiecka ruletka”.
  15. „Czas honoru”; odcinek 26: „Reichsbank”.
  16. „Czas honoru”; odcinek 30: „Zdrajcy”.
  17. „Czas honoru”; odcinek 15: „Na Serbii”.
  18. „Czas honoru”; odcinek 22: „Strzały na Pawiaku”.
  19. „Czas honoru”; odcinek 20: „Ślad na fotografii”.
  20. „Czas honoru”; odcinek 31: „Transport do Auschwitz”.
  21. „Czas honoru”; odcinek 32: „Skok”.
  22. „Czas honoru”; odcinek 36: „Ostatnia runda”.
  23. „Czas honoru”; odcinek 38: „Przed sądem”.
  24. „Czas honoru”; odcinek 39: „Wieczór w Edenie”.

Bibliografia[edytuj]

Information icon4.svg W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.



Źródło: Ten artykuł bazuje na treści artykułu: Bronek Woyciechowski z Wikipedii; autorzy: w historii edycji; prawa autorskie: licencja CC-BY-SA 3.0 oraz GNU FDL