Bronek Woyciechowski
Bronek Woyciechowski | |
![]() Maciej Zakościelny, odtwórca roli Bronka Woyciechowskiego | |
Pierwszy odcinek | Skok (1) |
Grany przez | Maciej Zakościelny |
Informacje | |
Imię i nazwisko | Bronisław Woyciechowski |
Przydomek | Hrabia |
Specjalność | kapitan Wojska Polskiego |
Rodzina | ojciec Stanisław |
Bronek Woyciechowski – postać fikcyjna, występująca w serialu Czas honoru, jeden z czterech głównych bohaterów serialu.
W serialu pojawia się jako porucznik Wojska Polskiego w odc. 1 wiosną 1941 roku, gdy na terenie Anglii kończy się szkolenie pięcioosobowego oddziału Polaków, którzy następnie jako cichociemni mają zrzuceni do Polski[1]. Towarzyszą mu przełożony Czesław Konarski, jego synowie Władek Konarski i Michał Konarski oraz Janek Markiewicz[2].
Jest synem Stanisława Woyciechowskiego, właściciela odlewni metali kolorowych w Warszawie[3][4]. Wśród przyjaciół uchodzi za posiadającego szlacheckie korzenie (żartobliwie zwracają się do niego Hrabio) oraz za osobę majętną z racji działalności ojca (z tego względu Bronek dokonuje pożyczek od ojca). W przeciwieństwie do pozostałych bohaterów, Bronek po przybyciu do Warszawy nie szuka kontaktu z ojcem. Robi to dopiero zmuszony potrzebą pożyczki pieniędzy, a następnie w celu załatwienia sfałszowanej tożsamości Michałowi Konarskiemu (jako pracownikowi fabryki). Chłodne stosunki z ojcem wynikają z faktu pozostawienia przez Stanisława żony w przeszłości. Z drugiej strony Bronek usiłuje dotrzeć do swojej przedwojennej narzeczonej, Wandy Ryszkowskiej[5], która jest przekonana, że on nie żyje i utrzymuje kontakty ze swoim byłym mężem Karolem. Spotyka się jedynie z jej matką, Heleną Dobrzyńską. Bronek w 1941 roku ma ponad 20 lat (w odc. 17 ojciec daje mu pieniądze w teczce, którą jak mówi kupił mu przed wojną na 21 urodziny[6]).
Prywatnie Bronek dostaje pracę jako pomoc maszynisty. Zamieszkuje w stolicy u kolejarza Edwarda. Wdaje się w krótki romans z jego żoną Wisią, z czego się wycofuje[7].
W działalności konspiracyjnej otrzymuje przydział kierowania komórką dokonującą egzekucje na polskich zdrajcach[8]. Jego podwładnymi jest początkowo trójka rodzeństwa, z których następnie ginie dwóch braci w wyniku samowolnej akcji likwidacji niemieckiego urzędnika Brauna[9]. Bronek dokonuje egzekucji na zdrajcach ojczyzny; jego ofiarami są: konfidentka Helena Modrzewska (oraz towarzyszący jej Niemiec)[10], dyrektor Teatru Polskiego Gerard Majer[11], trzech gestapowców legitymujących go[12], konfident (okazał się tym, który wziął łapówkę w wysokości 20 000 zł za uwolnienie Wandy)[13], szmalcownik Kwapisza (wspólnie z Jankiem)[14], zwerbowani przez Gestapo polscy zdrajcy Stanisław Górka i Włodek Hulewicz[15], dwóch Niemców na motocyklu patrolowym w lesie[16].
W rzeczywistości wojennej celem konspiracji podaje się jako Bronisław Oleksiński, Henryk Maliński (jako pomoc maszynisty do odc. 15[17]), „Czarny”, Krajewski (II sezon).
Po aresztowaniu Wandy przeprowadza nieudaną próbę uwolnienia jej z Pawiaka[18]. W końcu doprowadził do ucieczki narzeczonej. Ze względu na bezpieczeństwo umieścił ją w klasztorze. Tam Wanda powiedziała mu, że jest w ciąży. Jednak po pewnym czasie, kobieta poroniła. Nie ma pewności co do ojcostwa nienarodzonego dziecka, istnieje prawdopodobieństwo, iż ciąża mogła zostać wywołana w wyniku gwałtu na Wandzie dokonanego przez niemieckiego strażnika na Pawiaku, Schneidera[19]. Przemawia za tym brak radości Wandy z potencjalnego macierzyństwa oraz chęć przekazania Bronkowi „ważnej wiadomości”, do czego ostatecznie nie dochodzi.
W odc. 31 i 32 zostaje więziony i torturowany przez przedstawicieli sowieckiego wywiadu, a z ich rąk ginie jego współpracownik, Antek[20][21].
W wyniku wniknięcia w struktury polskiego podziemia niemieckiego agenta Johanna von Reslasky’ego, podającego się za Polaka Tadeusza Kruczka i sfabrykowania przez niego dowodów na współpracę z Niemcami przez Stanisława Woyciechowskiego oraz Bronka, zostaje oskarżony o kolaborację[22]. Pomimo zapewnień o niewinności, sąd podziemny skazuje ojca i syna na karę śmierci, do czego potrzeba jedynie zatwierdzenia odgórnego[23]. Z zarzutami nie może pogodzić się także Wanda, która przeczuwa, że prawdziwym zdrajcą jest Tadeusz. Śledzi go i zauważa, że spotyka się z majorem Martinem Halbe z Abwehry. Tadeusz zostaje zdemaskowany a Bronek z ojcem oczyszczeni z zarzutów[24].
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 1: „Skok”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 1: „Skok”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 17: „Serwus, panowie”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 19: „Wojna i miłość”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 3: „Przydział”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 17: „Serwus, panowie”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 7: „Wielkanoc'41".
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 3: „Przydział”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 8: „Odwet”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 6: „Pawiak”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 10: „Spotkania”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 12: „Za murem”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 17: „Serwus, panowie”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 23: „Niemiecka ruletka”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 26: „Reichsbank”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 30: „Zdrajcy”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 15: „Na Serbii”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 22: „Strzały na Pawiaku”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 20: „Ślad na fotografii”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 31: „Transport do Auschwitz”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 32: „Skok”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 36: „Ostatnia runda”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 38: „Przed sądem”.
- ↑ „Czas honoru”; odcinek 39: „Wieczór w Edenie”.
Bibliografia[edytuj]
