Fenomenologia zarządzania[edytuj]
Fenomenologia zarządzania (phenomenology of management) to nowe interdyscyplinarne ujęcie zarządzania, którego podstawy opracował polski naukowiec Bronisław Bombała w wydanej w 2010 roku książce pt. Fenomenologia zarządzania. Przywództwo. Krytycznie podchodzi on do modnych koncepcji technokratycznych proponując personalistyczną koncepcją przywództwa, która znalazła swój praktyczny wyraz w przywództwie służebnym (servant leadership) i upełnomocnianiu pracowników (empowerment).
Metoda fenomenologiczna jako badanie „uprawiane w ludzkiej perspektywie” pozwala na poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o głębszy sens aktywności menedżera. Fenomenologia pomaga poznać głębsze pokłady motywacji człowieka w procesie pracy dzięki „wczuciu” w jego „czyn”. Fenomenologiczne "wczucie" w procesie przywództwa służebnego realizowane jest przez upełnomocnianie pracowników.
Bronisław Bombała traktuje fenomenologię przede wszystkim jako metametodę, która służy do budowania podstaw ontologiczno-epistemologiczno-metodologicznych teorii organizacji i zarządzania. Podstawowym instrumentem metametody fenomenologicznej jest soczewka fenomenologiczna. Soczewka fenomenologiczna skupia to, co ontologiczne i to, co ontyczne, egzystencjalne i egzystencyjne, teoretyczne i praktyczne. Pozwala ona na dokładniejsze ujęcie przedmiotu poddanego analizie – obejrzenie w perspektywie filozoficznej (ontologicznej) i perspektywie nauk szczegółowych (ontycznej). Soczewka fenomenologiczna jest kluczowym pojęciem fenomenologii zarządzania i zarazem podstawowym instrumentem badawczym w diagnozie i doskonaleniu organizacji. Jest ona metametodą, pozwalającą na ogląd badanego przedmiotu z różnych perspektyw, i jednocześnie pełni rolę „spoiwa”, które łączy różnorodne czynniki. Jednym z zastosowań soczewki fenomenologicznej jest jej funkcja porządkująca. Pozwala ona na porządkowanie dorobku teorii organizacji i zarządzania na kontinuum: paradygmat-teoria-koncepcja-zasada-metoda-technika. Metoda fenomenologiczna jest szczególnie przydatna w poszukiwaniu istoty (eidos) problemów pojawiających się w praktyce zarządzania.
Metoda fenomenologiczna jest także stosowana w procesie dydaktycznym i w badaniu organizacji jako formuła 3i. Formułę 3i tworzą trzy pojęcia-metafory: iluminacja, inspiracja, interpretacja. Iluminacja jest swoistą odmianą metody heurystycznej, inspiracja – fenomenologicznej, a interpretacja – hermeneutycznej.
Bibliografia:
- Bronisław Bombała, Fenomenologia zarządzania. Przywództwo, Difin, Warszawa 2010, ISBN 978-83-7641-324-2.
- Bronisław Bombała, In Search of a New Model of Education, in. Education in Human Creative Existential Planning (Analecta Husserliana XCV), ed. Anna-Teresa Tymieniecka, Springer, Dordrecht 2008.
- Bronisław Bombała, In Search of the Sources of Humanity, in. Phenomenology of Life from the Animal Soul to the Human Mind. Book I: In Search of Experience (Analecta Husserliana XCIII), ed. Anna-Teresa Tymieniecka, Springer, Dordrecht 2007.
- Bronisław Bombała, Metoda fenomenologiczna w diagnozie i doskonaleniu organizacji, [w:] Nurt metodologiczny w naukach o zarządzaniu. W drodze do doskonałości, (red.) W. Błaszczyk, Wyd. Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2008,
- Bronisław Bombała, Personalistyczna filozofia zarządzania jako odpowiedzialność pozytywna, „Prakseologia” 2002, nr 142.
W Wikipedii odbyła się dyskusja nad usunięciem tego artykułu, zobacz ją.
Ten artykuł nie spełniał dotychczas kryteriów encyklopedyczności Wikipedii.
Ten artykuł ma niedostateczną jakość.
